Every morning I make the biggest decision of my life: to be happy today. All I know is the here and now. What happened yesterday and what may happen tomorrow, is gone or hasn’t happened yet. 

Toen ik vanmorgen wakker werd moest ik nog even het rotgevoel van me af schudden waar ik gisteren mee ging slapen. Koningsdag was een confronterende dag. 
Wat een ontspannende sportdag moest worden, werd voor zowel mij als voor mijn zevenjarige een confronterende dag waarin we elkaar nodig hadden. 

Hij mij om hem te ondersteunen in zijn onzekerheid, ik hem om niet in dat gevoel te blijven hangen. 

Wat was het confronterend voor hem om voor het eerst te ervaren dat hij écht niet kon meekomen met leeftijdsgenootjes. Een simpel spelletje zaklopen lukte gewoonweg niet. Hij werd verdrietig ging huilend aan de kant zitten. En toen één van de andere moeders zag en benoemde dat ik het moeilijk had, brak ik en stond ik ook te brullen. Heerlijke vertoning weer, welkom in het echte leven. 

Enerzijds was het ontzettend heftig om te zien, anderzijds was ik zó blij dat ik er bij was om hem te ondersteunen. Ik stond op het punt om onze portie aan fikkie te geven en weg te gaan, en toen zag ik hem weer plezier maken. Zo goed en kwaad als het kon heeft hij mee gedaan met de rest van de activiteiten en gelukkig werd de dag leuk afgesloten met een spelletjesmiddag in de klas. 

Toen hij ’s avonds in bed lag zei hij: ik vond vandaag geen leuke dag en ik kon niks anders dan hem gelijk geven. We hebben het er nog even over gehad en hij heeft het verhaal nog tegen zijn vader verteld. Na een nachtje slapen zei hij vanmorgen: het is vakantie! Blijkbaar had hij minder moeite om dat rotgevoel van zich af te zetten dan ik. 

Yes, vakantie. Tijd voor leuke dingen doen, ieder zijn talent ;)