De dag dat… Mijn zoon uit het ziekenhuis ontslagen werd.

ontslagen

Ontslagen. Tientallen, misschien wel honderden keren had ik verlangend naar zo’n scherm gekeken. Altijd bij het bedje van de buren, nooit bij ons. Ooit. Dat hield ik mezelf voor. Ooit zijn wij aan de beurt. 26-09-2011 was ooit eindelijk aangebroken. Zoveel meegemaakt, zo vaak teleurgesteld, zo vaak wanhopig geweest, zo veel van alles. Te vaak

Continue Reading

Het reilen en zeilen in het Ronald mc Donald huis.

RonaldmcDonald

Mijn onderbuikgevoel vertelde me al een tijdje dat deze operatie er aan zat te komen maar ik hoopte dat ik het mis had. De vijftiende van deze maand staat gemarkeerd in onze agenda. Naar eigen zegge “wil hij niet naar de slaapdokter, ik word daar gek van!” Maar deze pas op de plaats zal nodig zijn

Continue Reading

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]