Morgen is het zo ver. Dan stap ik een kinderdagverblijf binnen als moeder. Ik werk nou zo’n 15 jaar in de kinderopvang en nu ga ik het van de andere kant ervaren. Zussie gaat morgen wennen op haar nieuwe kinderdagverblijf. Het is tijd om haar een beetje los te laten.
Toen ik in verwachting was van dit kleine draakje wist ik al dat ik haar liever niet op de groep wilde hebben waar ik zelf werk. Maar ik wist ook dat dat bijna onmogelijk is. Met een baby-, dreumes-, en peutergroep, is dat niet te vermijden. Maar dat klonk allemaal nog zo ver weg, dus we zien wel.
Zo lang het goed gaat, gaat het goed. Als het niet meer gaat, moeten we op zoek naar een andere oplossing.
De eerste twee jaren waren prima te doen. Het is super praktisch om haar gewoon mee te kunnen nemen naar mijn werk, en ook echt wel fijn om haar om me heen te hebben. Sinds haar eerste verjaardag zit ze bij mij op de groep en er waren wel momenten dat ze naar mij toe trok, maar de meeste kinderen hebben wel een favoriete pedagogisch medewerker waar ze naar toe gaan voor een extra knuffel of om iets te delen.
Totdat ze ineens voor het raam ging staan huilen toen ik binnen bezig was. En steeds vaker werd ze jaloers als ik een ander kind op schoot had. Als ik iets aan het eten was, wilde zij dat ook. (En zussie kan dan erg vasthoudend zijn.)
Toen ik een dagje vrij was, vertelde mijn collega dat ze heerlijk had gespeeld, echt een ander kind was. Draai die dolk nog maar een keer om in mijn moederhart.
Ik dacht terug aan de afspraak die ik met mezelf had gemaakt tijdens mijn zwangerschap. Nu was het moment om mezelf aan die afspraak te houden, en dapper regelde ik een rondleiding op een ander kinderdagverblijf. Tijd om die navelstreng écht door te knippen.
En dan is het morgen zo ver en nou heb ik me toch een steen in mijn maag! Morgen moet ik zussie achter laten bij mensen die ze nog nooit heeft gezien. Ze is oud genoeg om zich dat te beseffen, maar te jong om uit te leggen dat ik haar écht weer op kom halen. Lieve, gekke, pittige zussie. Ik blijf als mantra herhalen: “het is voor iedereen beter. Het is voor iedereen beter“.
En verder wil ik er gewoon niet over nadenken. Het is voor iedereen beter.
To be continued.
