Honderd-en-één dingen die ik niet heb gedaan.

Ik had deze week honderd-en-één dingen kunnen doen. In plaats daarvan zat ik bij mijn zoon op school, toezicht te houden.

Ik had bijvoorbeeld meer tijd aan mijn make-up en haren kunnen besteden. Even mijn haren kunnen wassen en föhnen. Maar ach, een snelle knoedel boven op mijn hoofd is ook prima. Dat verdoezelt meteen dat ik al te lang niet bij de kapper ben geweest. Heb ik geen tijd voor, want ik moet met mijn zoon mee naar school. En als ik een vrije ochtend heb, moet ik sporten. Van mezelf en van mijn sportbeul.

Ik zou een boodschappenlijstje kunnen maken om dan allemaal verantwoorde, koolhydraatarme boodschappen in huis te halen. En dan hele verantwoorde, koolhydraatarme notenmuesli, crackers of quiche maken zodat ons project dunne deernes een succes wordt. In plaats daarvan zit ik hier op mijn ietwat te dikke derrière op een vezelrijke cracker met ei te kauwen en selfies te maken.

honderd-en-één dingen

Ik had even naar de Ikea kunnen rijden om een vleesetende plant voor mijn zesjarige te kopen. Die heb ik hem beloofd als hij zijn spreekdop meer gaat gebruiken. Dan kan ik ook maar beter een vleesetende plant in huis hebben. Want zijn ogen werden zo groot als schoteltjes toen ik hem dat beloofde en wie weet was dat net het laatste zetje. Tot nu toe durft hij namelijk niet…

Ik had thuis kunnen lantefanteren. Want daar ben ik heel goed in. Of heel productief uit het raam staren, das ook zo’n gave van mij. En dan opmerken dat mijn planten bijna aan het afsterven zijn. En ze vervolgens geen water geven omdat ik dan helemaal naar de keuken moet lopen voor de gieter.

Ik zou kunnen gaan sporten, een wandeling met zussie kunnen maken, kunnen gaan zwemmen samen, kunnen gaan brunchen met een vriendin, of lekker in het zonnetje kunnen genieten van een goed boek en de lekkerste cappuccino. Want lekkerste koffie maak ik nog altijd zelf. Of ik had mijn kleding kast kunnen uitzoeken. Of de rest van het huis aan kant maken, maar dat wordt ondertussen een meerdagen plan omdat ik hier zit en dus niet aan het huishouden toekom. geen zin meer heb om het huishouden te doen als ik thuis kom.

honderd-en-één dingen

Ik zou naar de visboer kunnen lopen voor een Hollandse nieuwe haring. Oh nee, twee Hollandse nieuwen. Want ik moet tegenwoordig alles delen met zussie. Maar ik heb eigenlijk geen idee of die er nog wel zijn, want ik zit hier bij mijn zoon op school.

Ik heb mijn laptop bij me, dus ik zou wel netflix kunnen kijken. Of Facebook checken, een liefdesmail kunnen sturen naar de liefde van mijn leven, online shoppen, of ik zou uit verveling een blog kunnen gaan schrijven. Oh wacht….

 

 

 

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]