Project dunne deernes#8

En nou gaan we er potverdorie wat aan doen! Die muffin boven de broekrand en die kast vol met kleren die net niet meer kunnen. Die 10 kilo extra Heleen wil ik nu echt kwijt. Samen met collega blogger Stephanie a.k.a Wolferien, want ook zij is er he-le-maal klaar mee. Voor wat virtuele ondersteuning houden we elkaar (en jullie) op de hoogte van ons project dunne deernes. Op instagram delen wij nog veel meer updates. Check #onstwaalfwekenplan om alle foto’s te zien. Yes we can!


Hey Stephanie!

We zijn beland in week drie van ons gezamenlijk project. Nu zouden we toch een beetje meer ritme moeten krijgen, maar het inplannen van de sportmomenten vind ik net als jij bijna even inspannend als het sporten zelf. Wat een geregel! We moeten minimaal 2 keer per week sporten, maar ik moet van mezelf eigenlijk drie keer. Vooral omdat ik het af en toe lastig vind om me aan de voedingsvoorschriften te houden. Als ik dan een dagje niet zo streng heb kunnen zijn, maak ik dat weer goed met extra sporten. project dunne deernesIk heb een weekend vol gezelligheid achter de rug. De hele week zat ik er eigenlijk een beetje tegenaan te hikken. Want naar een verjaardag gaan en geen wijntje drinken vind ik zo ongezellig. En de altijd gezellige proef-eet in Enschede…dat is een nog veel grotere uitdaging als je wilt afvallen! Maar ik zit me toch verdorie toch niet de hele week in het zweet te werken om dat in het weekend weer te niet te doen? Ik nam me voor om op de verjaardag niet meer dan drie wijntjes te nemen en op de proef-eet alle koolhydraten over te slaan. Dat is gedeeltelijk gelukt.

Ik heb wat bijgeleerd over een koolhydraat arme lifestyle. Koolhydraat arm eten en wijn drinken is géén goed combi. Ik had me netjes gehouden aan die drie wijntjes en ben toen overgestapt op een spaatje rood. Prima te doen.

Alleen kwam er een Nederlands talige zanger een moppie zingen voor de jarige. En toen ik werd meegesleurd in de polonaise ben ik er bij de bar uitgestapt. Want kom-op, hier had ik echt een wijntje bij nodig. En daar was de bijvoegelijke man met de hamer. BAM!

Ik stond volledig op de kop, helemaal van het padje! Als ik er aan terug denk vind ik het behoorlijk gênant. Ik merkte het ook aan mezelf dus ik heb Arjan bij de hand gepakt en gezegd dat we NU naar huis gingen. Aju! Tenminste, ik denk dat het zo is gegaan. Lesje geleerd, niet meer doen en bij deze mijn oprechte excuses voor degenen tegen wie ik heb staan aanlallen.

Voordeel hiervan is: de proef-eet ging een stuk beter. Met een kater is het toch makkelijker om eten, maar vooral wijntjes af te slaan. Dat is dan weer winst. Note to self: voorlopig geen wijn meer voor mij. In ieder geval tot zaterdag dan, want dan ben ik jarig.

Ondanks dit fiasco begin ik wel resultaat te merken. Ik voel me fitter, mijn kleding gaat iets losser zitten, en is dat nou mijn taille die een poging doet om smaller te worden? Mensen in mijn omgeving vragen mij regelmatig of het goed gaat met ons project, en sinds deze week kan ik volmondig antwoorden met JA! En dat we nou resultaat gaan zien, is alleen maar weer een motivatie om door te zetten.

Want dat yoga meisje dat jij beschreef in je laatste brief, die ken ik ook. Ik ken haar van oude foto’s. Breed glimlachend, onbezorgd en genietend. Ze is ontspannen, fit en slank. Ze is mijn vijfentwintig jarige ik. Mijn vijfentwintig jarige ik ging ook drie keer per week sporten. Gewoon, voor de gezelligheid. Ze had af en toe wel een kilootje te veel, maar dan ging ze een paar weken aan de shakes en dan was ze weer bikiniproof. Mijn vijfentwintig jarige ik kon elke nacht lekker doorslapen en na een nachtje doorhalen, uitslapen. Haar buik had nog nooit formaat skippybal gehad en haar lichaam had geen striae of uitgerekt vel. Mijn vijfentwintig jarige ik komt nooit meer terug. Ik zal nooit meer zo onbezorgd en onbevangen zijn of zo strak in mijn vel komen. En dat is oké. Dit is mijn laatste week als vijfendertig jarige (auw) en ik ga er alles aan doen dat mijn zesendertig jarige ik beter in haar vel komt. En weet je wat? Ik heb er zin in! Ik kijk er naar uit om weer slank en fit te zijn. We zijn goed bezig!

Liefs Heleen.


Lees hier de brief Project dunne deernes#7 die Stephanie mij stuurde.

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]