meer dan welkom

Meer dan welkom

Het was op een donderdagmiddag. Ik was zo moe. Zó moe, de laatste keer dat ik zo moe was, was tijdens mijn eerste zwangersch….Oh! Ik had nog ergens een test liggen, en voordat ik kon bedenken dat het misschien leuker zou zijn om te wachten tot de aanstaande vader thuis zou zijn, had ik al over het staafje geplast en staarde ik naar een plusje. Een plusje dat ons gezin compleet zou maken en meer dan welkom zou zijn.

Na de eerste echo, de bevestiging dat er echt een knipperend hartje in mij groeide, schreef ik voor het eerst in mijn leven een gedicht. Blijkbaar doen hormonen dat met mij. Ik heb hem nog nooit aan iemand laten lezen, tot vandaag. De avond voor de eerste verjaardag van dat knipperende hartje.

Je bent het eerste waar ik aan denk als ik wakker wordt,
en het laatste voordat ik ga slapen.
Onzeker maar vastberaden kozen we voor jou.
Daar was je ineens, zomaar zonder twijfel.
Vragend naar mijn kunnen als moeder, als vrouw. 

Het eerste als ik wakker word:
Hee ben je daar nog?
Je bent zo gewenst dus blijf maar bij mij.
Eet ik gezond en slaap ik voldoende?
Ik leef nu voor jou, want ik ben nu wij. 

Het laatste voordat ik ga slapen.
Knipperend hartje, je bent nog zo klein.
De kusjes van je broer en papa’s handen op mijn buik,
vertellen dat ook jij meer dan welkom zult zijn. 

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]