project dunne deernes

Project dunne deernes #14

En nou gaan we er potverdorie wat aan doen! Die muffin boven de broekrand en die kast vol met kleren die net niet meer kunnen. Die 10 kilo extra Heleen wil ik nu echt kwijt. Samen met collega blogger Stephanie a.k.a Wolferien, want ook zij is er he-le-maal klaar mee. Voor wat virtuele ondersteuning houden we elkaar (en jullie) op de hoogte van ons project dunne deernes. Op instagram delen wij nog veel meer updates. Check #onstwaalfwekenplan om alle foto’s te zien. Yes we can!


Lieve Stephanie,

Ik had me toch een eureka momentje vandaag! Ik heb een spijkerbroek. Een hele oude, die er nog zo goed als nieuw uit ziet. Ik kocht hem een jaar of zeven geleden, droeg hem een paar keer en raakte toen in verwachting van mijn eerste. Hij verdween achter in mijn kast, maar uit het oog is niet uit het hart. De afgelopen jaren haalde ik hem wel eens tevoorschijn om tevergeefs te proberen of hij alweer paste.

Ik dacht vandaag: ach, laat ik eens proberen of ik de knoop dicht krijg. En wat denk je? Ik kreeg niet alleen de knoop dicht, een knoop dichtkrijgen is niet hetzelfde als een broek passen. Hij zat gewoon ook nog eens lekker!

Nadat ik een dansje voor de spiegel heb gedaan heb ik een foto op Facebook, en vooruit, ook op instagram geplaatst om schaamteloos te shinen in mijn nieuwe oude outfit. Wat een lieve reacties en complimentjes kreeg ik daar op! Ik denk dat ik vandaag tien centimeter gegroeid ben, wat een heerlijk gevoel! Ik ben nou bijna 5 kilo afgevallen dus dat betekent dat ik er nog 2 te gaan heb om mijn doel te bereiken. En daar heb ik 3 weken de tijd voor. Dat móet gewoon lukken!

Ik vind het nog steeds lastig hoor, dat he-le-maal niet zondigen. Ik moet gewoon af en toe een stuk chocola of een paar chippies in mijn mond hebben. Of een wijntje drinken. Maar sinds ik de 21 dagen afslank challenge van Paleo bro’s volg, gaat het me wel een stuk makkelijker af. De foto’s die jij vorige week op je blog deelde zagen er toch ook heerlijk uit! Ik vind het ook ideaal dat er een boodschappenlijstje bij zit voor de hele week, want bij mij valt of staat het altijd bij de voorbereiding.

En big Paleo Bro is watching you, want hij leest mee met onze updates en voorziet onze instagram posts van wat opbouwende kritiek.

Ik kwam hem laatst zelfs tegen op een feestje. Met een flesje water! Hij dan hè, ik verslikte me bijna in mijn slokje wijn. Wel een rode hoor, want ik las in de basis regels van zijn E-book dat als je dan tóch een wijntje gaat drinken, je beter rode kunt nemen.

Er moet me trouwens nog wel even van het hart naar aanleiding van ons kleedkamer gesprek van de week. Ik heb namelijk soms het gevoel dat je (in dit geval wij) niet te kritisch mag kijken naar jezelf. We hadden het over onze hangborsten die ooit mooi pront vooruit keken en over onze onderkinnen en het al dan niet ontbreken van een mooie, scherpe kaaklijn. Blijkbaar wekte dat wat irritatie op bij onze mede kleedkamer gebruiksters want we werden min of meer op het matje geroepen. Dat we niet zo streng voor ons zelf moeten zijn en dat het niet gaat om de buitenkant, als je maar lekker in je vel zit. En dat hoor ik wel vaker. Maar is het dan zo erg als ik me stoor aan mijn eigen spiegelbeeld? Ik veroordeel daar toch niemand anders mee dan mezelf? Is het oppervlakkig van mij dat ik zo gelukkig word van een broek die weer past, nee toch?

Het hield me gewoon even bezig en ben benieuwd of jij het ook zo hebt ervaren of dat het mijn eigen onzekerheid was. Maar goed, focus. Ik moet nog twee kilo afvallen en ik heb net een koekje gegeten tijdens het schrijven. Oh shit, zou Paleo Bro’s Remko meelezen denk je?

Liefs Heleen.


Lees hier de brief Project dunne deernes #13 die Stephanie mij stuurde.

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]