Pieieieieieieperderpierperdepieieiepiepiepiep!

Met één oog probeer ik op de beeldbabyfoon te zien of mijn zoon wakker is. Ik zie geen beweging, en terwijl ik aan het turen ben, stop het alarm van zijn saturatiemeter alweer. Vals alarm, ik draai me weer om.

Tududududu tudududdudu!

Beademingsalarm. één keer mag hij gaan, als het tweede alarm gaat moet ik….piepiepiepiepiep piepiepiepiepieppp…ok, ok, ik ga al. De beademingsslang ligt er af. Als ik er dan toch uit ben zuig ik zijn canule meteen even uit. En nog eens. Zoon is verkouden en moet hoesten. Ik doe de beademingsslang er weer op, geef hem een aai over zijn bolletje en zoek mijn bed weer op.

tututu PIEP PIEP tututu PIEP PIEP!

Crap, de bevochtigingspot van de beademing. De slang is er te lang af geweest en nu alarmeert de pot omdat hij te veel is afgekoeld. Een druk op de knop is dit keer voldoende en ik slof terug naar bed. Een blik op de klok vertelt me dat ik nog een paar uurtjes kan slapen.

Tuuuuudiet tuuudiet!

Tuuurlijk, de voedingspomp. Die hadden we nog niet gehad! Hij heeft zich blijkbaar omgedraaid en is op zijn sonde gaan liggen. Knopje drukken, knikje eruit halen, knopje drukken en slaap.

Tijdens een slechte nacht…

komt er een heel scala aan alarmen vanuit de slaapkamer van onze bijzondere zoon voorbij. Ze hebben allemaal een eigen geluid, en we weten feilloos de juiste knop te vinden of half slaapdronken de juiste handeling uit te voeren die daarbij hoort. Gelukkig krijgt hij zelf niks mee van dit alles. Hij ligt heerlijk te snurken. Smakt een keer, gaapt en draait zich om. Een enkele keer gaat hij verdwaast zitten en kijkt hij me aan met een blik van: Hee, wat doe jij hier nou? Doet dan zijn ogen weer dicht, laat zich achterover vallen en slaapt dan weer verder. Altijd. In die volgorde. Ik ben dan altijd een beetje verliefd op hem.

Zoemmmmm. Dat is Momo, het wekkeraapje op zijn slaapkamer die zijn ogen open doet. Maaaaamaaa momo wakker, uiuitt! Ja, je hebt gelijk. Als Momo zijn ogen open doet, mag je er uit. Je hebt goed gewacht vandaag! Beter dan gisteren: Toen begon hij om 5:45 te roepen: Maaaamaaa, paaapaaa Momo kapot! Nee, Momo is niet kapot, het is potverrrdikke 5:45 in de ochtend! Zoals je begrijpt moet ik het niet meer hebben van mijn nachtrust.

Als we eens een nacht door kunnen slapen (heel sporadisch komt dat eens voor. We worden dan wakker: Ben jij er uit geweest vannacht? Nee, jij?) dan word ik wakker met een hoofd vol watten en vraag ik me af of mijn ogen hun normale vorm ooit weer gaan aannemen.

Maar uitgerust? Nee, volgens mij moet ik daar een week voor slapen.Mijn energie haal ik uit de dingen die ik doe als ik wakker ben. Let op, daar komt ie: Genieten van de mooie dingen in het leven. Hoe corny het ook klinkt, ik geniet meer van de kleine dingen. De zon die doorbreekt, een vers kopje thee! (Rene Froger had daar wel een punt) Als iemand me belt voor een avondje gezelligheid, zul je mij niet snel horen zeggen dat ik niet mee ga omdat ik te moe ben. Hup hup in de benen, slapen doe je maar als je dood bent. Half dood kun je ook nog best op stap, en gode-zij-dank voor make-up.

Ik heb ooit eens geprobeerd om van sporten mijn hobby te maken. Krijg je ook energie van zeggen ze. Maar de smoes van te weinig tijd en geen oppas enzo, grijp ik met beide handen aan. We hebben een mooi ritme gevonden in ons gekke leventje. Ik hou enorm van gezelligheid. En als de omstandigheden het toe staan, is iedereen altijd welkom. Neemt niet weg dat ik het ook heerlijk vind om de avond op de bank door te brengen met de afstandbediening binnen handbereik hoor. En heel soms, als zoonlief op school zit en ik heb niks te doen, ga ik even op bed liggen voor een powernapje. Ssssst, tegen niemand zeggen he?