Met mijn vijfjarige naar het theater gaan vind ik toch wel een dingetje. Sowieso is hij niet van het stilzitten, net zoals veel andere vijfjarigen. Dus ik denk dat het voor best veel moeders een dingetje is om met kinderen naar het theater te gaan. Maar nou heeft die van mij ook nog eens een tracheacanule. De kans is best groot dat hij een hoestbui krijgt tijdens zo’n voorstelling.

Het is niet zo dat ik me voor hem schaam, dat nooit. Ik ben super trots op mijn zoon. Maar wij zijn gewoon nooit geruisloos. We gaan niet op in de menigte.

Als hij zo moet hoesten, moet hij even worden uitgezogen en dat maakt geluid. Vind ik vervelend. Voor de mensen die naast me zitten, of stel dat net op dat moment de muziek stil valt en iedereen zich af vraagt wat dat geluid is?

De zuigkoffer maakt een brommend geluid. Als ik die op een verjaardag aan zet, is er 9 van de 10 keer wel iemand die verbaast op kijkt en vraagt of de buren soms aan het boren zijn? Of mensen schrikken wel eens omdat het er soms een beetje naar uit ziet als mijn zoon moet hoesten. Dus ik voel me soms gewoon een beetje opgelaten op een verjaardag, in de bioscoop, de bieb of theater. Maar niet meer dan dat. We hebben met elkaar afgesproken dat we deze gelegenheden niet gaan ontlopen omdat ik me soms wat opgelaten voel. Dus toen ik kaartjes aangeboden kreeg van het Sinterklaasfeest van Kroelie in het Mystiek theater, heb ik een vriendin meegevraagd en zijn we gezellig een middag met onze kids naar het theater geweest. Hoe dat was? Voor Vettt schreef ik er een blog over, die je hier kunt lezen.