Dag Sinterklaasje, dahaag dahaag zwarte Piet!

Mama mag ik helpen met de kerstboom van zolder halen?

Halvewege September begon mijn vijfjarige al te vragen wanneer het kerst is. Of eigenlijk, wanneer hij jarig is. In januari wordt hij zes en om het een beetje overzichtelijk te krijgen hoe lang dat nog duurt, noem ik de verjaardagen en feestjes op die eerst nog komen: Eerst komt Sinterklaas nog, dan wordt het kerst, oud en nieuw, papa is nog jarig, en dáárna ben jij pas jarig.

En daar ging het mis.

Sinterklaas? Mag ik mijn schoen dan weer opzetten? Krijg ik dan cadeautjes? En daarna kerst? Gaan we dan weer de kerstboom en de treintjes opzetten? En kaarsjes aansteken?

Hij vond het leuk hoor, de tijd dat de Sint in het land was. Maar hij kon niet wachten tot pakjesavond. Want afgezien van de cadeautjes die hij dan krijgt, begint daarna voor hem kerst. En met kerst gaan we de kerstboom opzetten. En vooral: Het kerstlandschap met treintjes die ons vorig jaar een rib uit ons lijf hebben gekost opzetten. Volgens hem is dit de Polar Express en voor onze vijfjarige treinfanaat is dit het hoogtepunt van het jaar. ‘S avonds mogen de kaarsjes weer aan, het huis wordt versierd, de hele reutemeteut begint hier op 6 december zodra de ogen van mijn zoon open gaan.

En stiekem vind ik dat natuurlijk ook heel leuk. Ik zelf vind het kerstfeest ook vele malen leuker dan Sinterklaas. Dat geneuzel over wie zoet ik krijgt lekkers, wie stout is de roe. En het hele toneelspel waar we over een jaar of twee, drie van moeten opbiechten dat het een grove leugen is. Ik vind het maar raar. Maar goed. Ik gooi natuurlijk geen roet in het euh…eten en speel het spelletje mee. Van die blije koppies kan ik ook echt wel genieten.

Maar 6 december begint voor mij pas echt de feestmaand. Kerstmuziekje op de radio, warme choco met slagroom, dikke pantoffels aan en samen de kerstboom opzetten. Ik wens jullie een fijne decembermaand!