Toen mijn lief en ik net samen waren, net verkering hadden, toen het net aan was, werd hij 30. Ik was net 25 jaar en ik vond echt dat ik een ouwe kerel aan de haak had geslagen. Ik was halsoverkop verliefd geworden op zijn charmante verschijning. Wat viel ik als een blok voor hem als hij quasi bescheiden naar me lachte met dat kuiltje in zijn ene wang.
We gingen samenwonen in een appartementje in de binnenstad en genoten volop van het leven, van elkaar en de vrijheid van een kinderloos bestaan.”Dertig maar prettig” hing er in gekleurde letters in onze woonkamer op de dag dat hij twintiger-af was.
We zijn inmiddels ruim elf jaar samen. Elf jaar verkering, het is al elf jaar aan. Het is niet officieel, maar als ik over hem praat heb ik het over mijn man. Want hij is zo veel meer dan mijn vriendje. Hij is de liefde van mijn leven, de vader van mijn kinderen, mijn rots, mijn wederhelft, mijn zekerheid in een leven vol onzekerheden. Mijn man.
Mijn man wordt volgende week 40. Veer-tig. Vier-nul. Poeh, toen ik 25 was, vond ik 40 dus écht stok oud. Nog steeds vind ik het wel een ding. Maar ook een mijlpaal, en mijlpalen moeten gevierd worden. Als verassing voor zijn veertigste verjaardag komt Saskia en ze blijft bij ons slapen. Dat is niet zo open minded als het klinkt hoor. Saskia is namelijk de verpleegkundige die ons af en toe de zorg voor onze vijfjarige uit handen neemt. Saskia is haar gewicht in goud waard. Zussie brengen we naar mijn ouders. Mijn cadeau voor mijn man is dus anderhalve dag qulititime met z’n tweeën. Genieten van het leven, van elkaar en van de vrijheid van een kinderloos weekend.
Ik heb een hip hotel geboekt in Amsterdam. Met z’n tweeën gaan we shoppen, wandelen, eten, drinken, zoenen, douchen, slapen, opstaan en chillen wanneer we willen, waar we willen, hoe lang, hoe veel en hoe vaak we willen.
Mijn cadeau voor mijn man waar ik zo ontzettend trots op ben. Waar ik op kan bouwen, vertrouwen en die me kan verassen. De zorgzame vader, de harde werker, mijn liefhebbende man. Met wie het heus niet altijd rozengeur en maneschijn is, maar waar ik gewoon bij hoor.
