lief

De laatste

De laatste zondag van het jaar. De laatste blogpost van dit jaar en ik denk zelfs de laatste blogpost op nikszekerallesmogelijk.nl. Al een tijdje zat ik te dubben. Zal ik mijn laatste stuk schrijven? Maar dat is meteen zo definitief. Ik ben namelijk nog helemaal niet klaar met schrijven. Ik ben nooit klaar met schrijven, maar wel klaar met schrijven op de manier waarop ik dat deed op mijn blog.

De afgelopen jaren heb ik veel van ons leven gedeeld en (ik zei dit al eerder) dat heeft ons zo veel gebracht! Steeds meer mensen vonden de weg naar mijn blog en steeds meer mensen gingen meeleven. De ziekenhuis opnames, onzekerheden, de wanhoop. Maar ook: de liefde, humor en overwinningen. Hoge pieken en diepe dalen, alles deelde ik. Door mensen een kijkje te geven in onze belevenissen konden we hen, jullie dus, meenemen op onze reis.

Het is niet uit te leggen wat het met ons doet om dit allemaal mee te moeten maken, maar op deze manier kregen we veel begrip uit onze omgeving. Ik zal er dan ook nooit spijt van hebben dat ik dit allemaal met jullie heb gedeeld.
Toch heb ik dit jaar bewust de keuze gemaakt om te stoppen met het bloggen met mijn hart op de tong. Want onze oudste is dikwijls onderwerp van mijn verhalen. Inmiddels is hij bijna negen jaar en het voelt niet meer goed om zulke persoonlijke verhalen het www op te gooien. Sterker nog, mijn voornemen voor 2019 is om mijn blog offline te halen. Zoals ik al zei ben ik nog lang niet uitgeschreven dus ik ga er over nadenken hoe ik dat vorm kan gaan geven. Maar voor nu is het boek even dicht.
Heel, heel, heel erg bedankt voor het meelezen, meeleven, het begrip, het delen, de harten onder de riem en de lieve woorden. Echt. ECHT heel waardevol vond ik dat.
Op Instagram deel ik nog regelmatig fragmenten van ons leven. Eerlijk en echt. Verwacht geen perfecte plaatjes want perfect is ons leven verreweg van. Maar wat je wel zult zien is de liefde, de humor, de overwinningen en tegenslagen. Want ach, perfect is ook maar saai, right? Ik houd er van om af en toe een foto te plaatsen met een verhaaltje er bij en in mijn stories zie je (bijna) dagelijks verslag van ons niet zo alledaagse leven. Dus. Ben je benieuwd hoe het met ons gaat volg mij dan op mijn niet zo perfecte Instagram account –>

heleen_stagram

Hier op mijn blog zeg ik op z’n Twents: aju!

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

One comment: On De laatste

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]