Wat shoppen betreft ben ik net een man. Als het moet ga ik wel, maar ik zeg niet snel op een vrije middag: Kom, ik ga gezellig een middagje shoppen. Als ik er al lol aan had, ging die er wel heel snel af tegen de tijd dat ik kinderen kreeg. Ik zie ze soms wel lopen in de stad, moeders met hun kroost braaf aan hun hand. Dan kijk ik vol bewondering naar die brave smoeltjes, want dat doet die van mij dus niet. Braaf komt tijdens het shoppen niet voor in zijn vocabulaire.

Het is een schatje hoor, mijn zesjarige. Een heerlijke boef. Maar als ik met hem door de stad loop wil hij alles voelen, proeven, proberen of hebben. En dat is voor niemand leuk. Voor hem niet, want hij wil van alles wat niet mag. En voor mij niet, want ik loop de hele tijd te mopperen en me te verontschuldigen tegen mensen.

Dus als ik er op uit wil met mijn kids gaan we lekker het park of bos in. Ravotten, fietsen, rennen, verstoppen en klimmen kan hij als de beste. En shoppen? Dat doe ik wel alleen. Of tja, online is toch ook wel erg praktisch. Voor Vettt  schreef ik over funshoppers vs runshoppers en  pop-up stores. Ik ben overduidelijk een runshopper, en jij? Lees hier verder.