Project dunne deernes #2

En nou gaan we er potverdorie wat aan doen! Die muffin boven de broekrand en die kast vol met kleren die net niet meer kunnen. Die 10 kilo extra Heleen wil ik nu echt kwijt. Samen met collega blogger Stephanie a.k.a Wolferien, want ook zij is er he-le-maal klaar mee. Voor wat virtuele ondersteuning houden we elkaar (en jullie) op de hoogte van ons project dunne deernes. Op instagram delen wij nog veel meer updates. Check #onstwaalfwekenplan om alle foto’s te zien. Yes we can!


Hoi Stephanie,

Vandaag was mijn grote dag. Mijn grote weeg, meet en eerste training dag. Ik snap jouw onzekerheid. Helemaal! Oh man ik voelde me zo klein in die mega sportschool. Toen ik door de gang liep van de kleedkamers naar de cardio zaal had ik het gevoel dat iedereen stil viel en ik zou zweren dat ik iemand hoorde roepen: Dead man walking!

Ik had wel een goede binnenkomer. Door alleen nog maar de sportschool binnen te stappen ben ik al twee kilo afgevallen. Deze weegschaal gaf gewoon twee hele kilo’s minder aan dan die in mijn badkamer! Je snapt dat ik die per direct bij het grof vuil heb gezet. Dat was ook de enige meevaller die ik heb gehad, dus ik kon er niet zo lang van genieten. Mijn beul van de dag vond het namelijk nodig om mijn echte leeftijd mee te delen.

project dunne deernes

En dat is vijftig Stephanie. Vijf-tig. Hij liet me gewoon zonder mij er op voor te bereiden even Sarah zien. Ik wist niet of ik moest lachen of huilen om die mededeling. De rest van de getalletjes op mijn bon waren zoals verwacht ook te hoog. Te hoog gewicht, te hoog BMI en te hoog vetpercentage. Oh wacht, er was ook iets aan de lage kant. Mijn spiermassa. Heel optimistisch zei mijn beul nog: Maar je bent toch hier om daar wat aan te doen! Ik wed om een euro dat zijn echte leeftijd 18 is.

De warming up was een eitje. Maar toen was het tijd voor de fitmeting, de gevreesde zes minuten sqauds, buikspieroefeningen en burpees.

Squads? Kom-op, ik ben nog maar net bevallen!. En buikspieroefeningen, daar moet je toch buikspieren voor hebben? Burpees? Ik wil het niet eens weten.

Maar ik heb het gedaan hoor. Deze mid-lifer hield het zelfs zes hele minuten vol, en ik kreeg een dikke high five van mijn beul. (Die heus wel heel aardig en begripvol over mijn nanny status was, maar beul bekt zo lekker.) Het volgende half uur zweten op de cardio apparaten was wel aftellen. Een beetje sneu dat ik in mijn fitte jaren gewoon een uur op een crosstrainer ging staan en dat ik nu na een minuut crossen al ging aftellen naar de vijf.

Maar goed, de kop is er af en ik ben hartstikke trots op ons! Mijn doelen staan op papier, een heus contract met handtekeningen en alles. Doel: 7 kilo kwijt in twaalf weken. BAM! Ik heb ook voor zondag mijn volgende afspraak gemaakt, dus dan kunnen we samen gaan. Zullen we dan meteen onze ‘voor’ foto’s maken? Voor de voor en na reportage. Ik heb er best wel zin in. Een beetje.

Liefs Heleen.

P.S: Misschien moeten we iets verzinnen waar we onszelf op mogen trakteren bij het behalen van ons doel. Een beloning. En kom nou niet aan met een tony taart he? ;) Tot zondag sportbuddy!


Lees hier de brief project dunne deernes #1 die Stephanie naar mij stuurde.

 

 

 

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]