project dunne deernes

Project dunne deernes #12

En nou gaan we er potverdorie wat aan doen! Die muffin boven de broekrand en die kast vol met kleren die net niet meer kunnen. Die 10 kilo extra Heleen wil ik nu echt kwijt. Samen met collega blogger Stephanie a.k.a Wolferien, want ook zij is er he-le-maal klaar mee. Voor wat virtuele ondersteuning houden we elkaar (en jullie) op de hoogte van ons project dunne deernes. Op instagram delen wij nog veel meer updates. Check #onstwaalfwekenplan om alle foto’s te zien. Yes we can!


Lieve Stephanie,

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar mijn lichaam bevindt zich in een staat van chronische spierpijn. Na de beruchte fit-test en ons eerste rondje cardio zes weken geleden, kwam ik de volgende dag niet eens uit bed zonder hulp. Letterlijk elke stap die ik zette deed pijn en sindsdien heb ik elke dag wel ergens pijn.

Mijn billen en bovenbenen zijn favoriet. Maar ook mijn armen, schouders, borst, onderbuik, bovenbuik en zijkant buik doen gezellig mee en er zijn zelfs dagen dat mijn oksels beurs aanvoelen. Blame it on the push-ups, die verrekte fire workout ook! Die is niet te doen met spierpijn! Ik krijg spierpijn van het spierpijn..

Ik heb afgelopen donderdag, met spierpijn en al, een les XCO gevolgd. Heb jij dat al eens gedaan? X-co staat voor ‘extreme core training’. Je traint met een aluminium buis met grit. Bij elke beweging schud je de buis heen en weer, en het grit komt daar met een vertraging achteraan. Kracht en dynamiek worden gecombineerd met een intensieve training, waarbij je naast je core ook je arm-, been- en schouderspieren traint. Aldus de website.

Dus met anders woorden; XCO staat garant voor spierpijn in je buik-, rug-, arm-, been-, en schouderspieren. Ik heb al een paar keer meegedaan en alhoewel ik mezelf nog steeds een beetje lomp vind, had ik voor het eerst het gevoel dat ik best goed ging. Mijn bewegingen zien er bij lange na niet zo sierlijk uit als bij de rest van de groep, vandaar ook dat ik altijd een veilig plekje achter in de zaal zoek en heel hard mijn best doe om onzichtbaar te zijn.

Zoals ik al zei ging ik best goed. Alleen ben ik de vorige keren op dinsdag geweest en ik was even vergeten dat op donderdag de XCO les een kwartier langer duurt. Dus toen ik blij was dat ik op de klok zag dag de les bijna was afgelopen, moest ik gewoon nog 15 keiharde minuten! Het zat hoogstwaarschijnlijk tussen mijn oren, maar vanaf dat moment kón ik niet meer!

En dat onzichtbaar zijn ging me ook al niet goed af, want toen ik half dood aan het gaan was tijdens de lunges die volgden na het planken, riep de instructrice: ook achterin, dóórgaan!!

Ik begin me nu wel af te vragen Stephanie, wanneer worden we nou eens dun? Ik voel me fit en mijn kleding gaat losser zitten, maar ik begin hem wel een beetje te knijpen. Ik ben nu over de helft van ons twaalf weken plan, maar nog niet over de helft van mijn 7 kilo die ik wil en moet afvallen. Wat nou als we het niet gaan halen? Ik had verwacht dat het makkelijker zou gaan. Drie keer in de week sporten en koolhydraat arm eten en dan zouden de kilo’s eraf vliegen, dat was toch de afspraak? Misschien moet ik toch een dieet gaan volgen? Ik ben benieuwd of jij wel op schema loopt en hoe jij de tweede helft van #onstwaalfwekenplan voor je ziet.

Liefs, Heleen. (Mijn naam is inderdaad niet zo leuk af te korten. Ik hoor wel eens Heleenepeen of gewoon Peen. En de laatste tijd ook: “hee dunne deerne!” Blijkt dat er toch meer mensen meelezen dan we dachten ;) Naar drankorgel luister ik overigens ook. Tot snel! XX


Lees hier de brief project dunne deernes#11 die Stephanie mij stuurde.

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]