Sinds ruim zes jaar loopt het Sophia kinderziekenhuis als een rode draad door ons leven. We hebben een soort van haat/ liefde verhouding met het Sophie, zoals dit kinderziekenhuis ook wel genoemd wordt door insiders. Ik haat het dat we naar Rotterdam moeten als onze zesjarige ziek is en zijn vernauwde en slappe luchtweg hem dusdanig in de problemen brengt, dat de zorg te intensief wordt om thuis te blijven. Ik haat het als we onze zoon moeten voorbereiden op een bezoek aan de slaapdokter. En hij haat het ook.

Maar als we er eenmaal zijn, is het ook altijd een beetje thuis komen. Meestal als we aankomen met onze zieke hebben we er een paar zorgintensieve dagen en nachten op zitten. Blij is niet het goede woord, maar we zijn altijd wel opgelucht als we de zorg even uit handen kunnen geven op een afdeling die zo vertrouwt voelt. Er is hier bijna niemand die ons niet kent. Niet alleen komen we een paar keer per jaar terug voor onderzoek of als hij ziek is, onze zesjarige ‘woonde’ hier de eerste twintig maanden van zijn leven. Dus we hebben zo veel te danken aan het Sophie en iedereen die verbonden is aan het Sophie, dat Rotterdam een speciaal plekje in mijn hart heeft.

Sporten voor Sophia

Ik kreeg vorige week een berichtje van één van de verpleegkundigen, zeg maar de sporty spice van de afdeling. Ze vertelde dat in februari 2017 ‘sporten voor Sophia’ weer van start gaat. Dit evenement wordt georganiseerd om zo veel mogelijk geld in te zamelen voor het Sophia kinderziekenhuis. In blokken van drie uur gaan 300 fanatiekelingen spinnen en proberen zo veel mogelijk mensen zo ver te krijgen om hun te sponsoren. Dit jaar gaat het geld naar onderzoek en behandeling van kinderen met een vernauwde en slappe luchtpijp. Haar vraag was of ik één van die 300 fanatiekelingen wil zijn.

Oef. Drie uur spinnen. Drie uur helemaal kapot gaan en me het snot voor de ogen fietsen, zoals zij dat zo mooi verwoordde. Maar dat “Voor kinderen met een slappe en vernauwde luchtpijp” zorgde er voor dat ik simpelweg geen nee kón zeggen. Natuurlijk ga ik dat doen!

Slik.

Ik heb jouw hulp nodig!

• Je voelt mijn vraag misschien al aankomen; zou jij mij willen sponsoren? Jij, die dit leest? Jij die altijd zo met ons mee leeft op mijn blog? Of jij, die weet hoe het is om een kindje te hebben met luchtweg- of andere gezondheidsproblemen? Of als dit bericht toevallig langs komt op jouw tijdlijn en je wel wat geld kunt missen? We zijn dankbaar voor elke euro!
• Waar ik ook heel blij mee zou zijn is het delen van dit bericht. Via Facebook, twitter, whats app, tijdens een etentje met vrienden, op de sportschool, of tijdens een schoolplein gesprek.
• Collega bloggers roep ik op om een blogpost te wijden aan dit onderwerp en onderstaande link te delen. Deze post zal ik dan weer delen op mijn Facebook pagina of vermelden op mijn blog. Laat wel even een berichtje achter of tag mij zodat ik weet dat je er over hebt geschreven. Dit kan ook op instagram: heleen_nzam

Door op onderstaand logo te klikken kom je op mijn persoonlijke actiepagina met mijn verhaal en wat persoonlijke foto’s. Als je op doneren klikt, kun je kiezen welk bedrag je kunt missen. Laat je niet afschrikken door het bedrag van €15,- dat je als eerste kunt selecteren. Je mag ook zelf een lager bedrag invullen en elke euro is er één! Ikzelf, Juliën en vele andere kindjes waarvoor niks vanzelfsprekend is zullen je enorm dankbaar zijn.

(Deze link is inmiddels verlopen!)

Als je meer wilt lezen over de uitdagingen waar mijn zesjarige regelmatig tegenaan loopt klik dan:

• >Hier<   Om te lezen wat ik schreef tijdens de laatste opname op de kinder ic van het Sophia kinderziekenhuis.
• >Hier<   Om een persoonlijk verhaal te lezen over de perfecte wereld waar we hopen ooit naar toe te verhuizen.
• >Hier<  Om te lezen over onze laatste vakantie en dat ons leven ook echt wel mooi is.