Ik ben gewoon niet hipperdepip. Als ik uit ga kies ik negen van de tien keer toch maar weer dat zwarte shirtje op een spijkerbroek en sneakers draag ik alleen als ik ga sporten. (Haha) Kortom, niet hip genoeg voor een festival met hippe mensen en hippe muziek. Waar ik wél van houd is gezelligheid. Ik lééf voor gezelligheid. Ik en wijn zijn een goede combi. Als de zon dan ook nog schijnt kan mijn dag al snel niet meer stuk.

Ik zou me dan ook best vermaken op zo’n hip festival.

Zodra de zon schijnt en ik heb een wijntje in mijn hand, ben ik in mijn element. Maar een festival bezoeken vind ik best wel een gedoe. Ik woon in Enschede en de festivals die hier in de buurt georganiseerd worden, zijn op 1 hand te tellen. Een festival verder weg bezoeken is dan zo lastig in verband met dat wijntje en vervoer enzo. Maar toen hoorde ik vorig jaar over fields of joy dat garant zou staan voor good fibes, good food and good music. Ik voegde daar zelf nog best friends, cold drinks en great weather aan toe en daar op de Hulsbeekse fields verloor ik mijn festival maagdelijkheid. En wát een leuk festival in Oldenzaal!

Ook dit jaar was ik er weer bij, op uitnodiging nog wel. Net als mijn collega bloggers van Vettt: Stephanie van Wolferien (die ook de uitgelichte afbeelding van deze blogpost voor haar rekening nam) en Maryke van Lovebirds, mocht ik proeven van de joy van deze fields. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen!

Voorpret

Omdat de voorpret dit jaar iets eerder begon, zeg maar één dag na fields of joy 2015, waren ik en mijn bestie dit jaar iets beter voorbereid. Vorig jaar hadden we samen 1 minuut nagedacht over het vervoer. We lieten ons op het terrein droppen door mijn broer en konden terug rijden met mijn oude buurtjes die we daar tegen kwamen. Gelukkig maar, want er was geen taxi te vinden in de wijde omtrek.

Dit jaar dachten we er twee minuten over na: er reden pendelbussen af en aan. We konden om 13 uur opstappen en om 01:15 zouden we weer worden opgehaald. Hoog schoolreisje gehalte, maar perfect! Onze verdere voorbereiding: om 21:00 uur moeten we op hittegolf staan want dan treedt two unlimited daar op. For old time sake laten we maar zeggen. Voor de rest: go with the great freakin’ flow! Zo gezegd zo gediggidaan.

Fields of joy bestaat uit verschillende area’s…

met podia waar nationale en internationale artiesten optreden. De fields hebben namen als Beestenboel hip hop, the hippie to the hip hip hop and you don’t stop, de Goudmijn met het grootste podium waar artiesten als Typhoon en di-rect optreden die je gewoon gezien moet hebben, Contrast met technobeats die ik zelf liever over sla, maar ieder zijn ding. De Eethoek met foodtrucks waar je een ordinair frietje kan scoren, maar ook exclusieve hapjes kunt proeven. Ik ga voor het eerste. Het paradijs, de enige manier om hier te komen is met een bootje die de hele dag af en aan vaart en hier treden singer/ songwriters op. Die boot heb ik gemist, want er stond een enorme rij voor. En dan heb je nog de boomhut waar je kunt chillen, loungen en dansen in het bos. Dit vond ik de grootste verrassing, deze plek deed bijna idyllisch aan. Maar ik was veruit het meest te vinden op Hittegolf. Gezelligheid met soul, funk en disco uit de jaren 60, 70 en 80. Ik kwam hier veel bekenden tegen en de muziek was fijn en herkenbaar. Maar dat kan ook met mijn leeftijd te maken hebben.

Zoals gezegd laten we ons om 13:00 ophalen door de pendelbus en vanaf het moment dat we 1 voet op fields of joy zetten, gaat ons feestje aan. Wat een gezellige, ongedwongen sfeer. Hier en daar een praatje, een dansje en een wijntje. Een kleedje op de grond of de voetjes van de vloer, alles kan en mag op dit festival. Het broodje dat ik at bij één van de foodtrucks op het terrein proef ik nu nog, zo lekker! Het publiek is enorm gevarieerd. Jonge hippe festival gangers, maar ook zeker wat ouder publiek van 30+ en ook zie ik veel gezinnen die hun kroost laten kennismaken met hun eerste festival. Lees hier de blog maar eens van Stephanie, zij ging met haar kids naar Fields of joy.

Nou moet ik heel eerlijk zeggen…

dat ik tegen een uurtje of elf stiekem wel begon uit te kijken naar het moment dat we werden opgehaald door de pendelbus. Fields of joy was nog in volle gang hoor maar helaas, ik ben ook geen 18 meer. My head says yes, my legs say no. Gelukkig kwam ik mijn vriendin tegen die om twaalf uur lekker ouderwets door haar vader werd opgepikt en thuisgebracht.

Fields of joy: good food, good fibes, good music.

Daar is echt geen woord aan gelogen! Ik zeg tot volgend jaar, wie ga ik dan nog meer zien op ‘de fields’? Heb jij nog leuke kiekjes van Fields of joy? Leuk! Deel die dan in de reacties en tag jouw festival buddy, dan kunnen we met z’n allen nog even nagenieten want het was toch te gek?!