We verblijven weer in het Ronald mc Donald huis en it brings back memories. De geuren, kleuren, geluiden. De mensen, de kamers, de keuken. Maanden lang was dit ons thuis ver van huis. Verdrietig geweest, boos geweest, wanhopig geweest. Maar ook: familie en vrienden ontvangen, vriendschappen gesloten en mooie herinneringen gemaakt. Gelachen en gehuild, en gehuild van het lachen. En hier is hij dan:
De Ronald mc Donald blunder top 3.

Op drie:
Koelkast openen, glas melk inschenken, opdrinken en pak terug zetten…en dan zien dat je voor de verkeerde koelkast staat en dus zojuist melk van iemand anders hebt gedronken. Een beetje ongemakkelijk is dat wel.

  
Op twee:
Ongeplande opname, gelukkig halsoverkop een kamer gekregen in het Ronald mc Donald huis. Oud huisgenoten waar we maanden mee hebben opgetrokken weten hoe dat gaat (alleen de kleren die je aan hebt bij je en niks in the fridge) en laten de volgende ochtend een ontbijtje bezorgen. Dus ik krijg om 6:45 uur een belletje of ik even naar beneden wil komen, want er doet niemand open. Dat klopt, om 6:45 uur ’s ochtends zijn er nog geen vrijwilligers aanwezig. Verrast en net wakker, gris ik de sleutels van tafel en stap ik in de lift naar beneden. Ik heb het ontbijt aangenomen en pak de sleutel die je nodig hebt om de lift te activeren. Zonder sleutel kun je alleen maar naar de 7e, waar je dan moet aanbellen zodat een vrijwilliger de deur open kan doen. Maar dat is dus niet nodig, want ik heb de sleutels bij me….van de auto! Grrrr met mijn slaaphoofd heb ik dus de autosleutels mee genomen, en de deur- en lift sleutels liggen nog op tafel. Naast mijn telefoon waarschijnlijk, die ik ook niet heb meegenomen. 

Top. Goed gedaan Heleen. Nu kun je dus wachten tot er iemand de lift uitkomt die zo aardig is om mij naar de juiste verdieping te brengen. En dat zijn er niet zo veel om 6:45 in de ochtend.

Met stip op één:
Waargebeurd. Ik noem geen namen, maar het was m’n zus ;)
Dat ’s ochtends niet zo snugger zijn, zit blijkbaar in de familie. Ze gaat eerst even een sigaretje roken in de rookkamer op de 8e. Slof slof slof de gang op. Deur naar het trappenhuis open, naar binnen en deur dicht. En dan komt ze er achter dat ze in een kamer van een andere gast staat.
“Oeps, sorry!”
“Geeft niet!” Klinkt het van onder de douche