Wij gaan dit weekend heerlijk een weekendje naar Dusseldorf!!
Ok, wat ik eigenlijk wil zeggen: Wij gaan een weekendje weg! Allebei! Tegelijk! Zonder kind!
Wat hier aan vooraf gaat….
Totale paniek natuurlijk! Wat, wanneer, waar, wie, HOE DAN?! Toen afgelopen juni mijn beste vriendin ging trouwen, had ik de eer om getuige te zijn. Omdat het mooie stel in Utrecht woont, werden wij min of meer gedwongen om voor het eerst een nachtje van huis te zijn. Wat hebben we genoten! Van deze prachtige dag, maar ook van het gevoel van een dag en een nacht ‘vrij’ te zijn samen. Oh ja, zo voelde dat! We konden het mooi regelen: de schat van een verpleegkundige die dinsdags altijd oppast als ik ga werken, stelde voor om een nachtje te blijven slapen. Overdag zou mijn moeder oppassen. Goed geregeld! Fijn dat het zo kon en het deed ons zo goed, dat we onszelf voornamen om vaker samen weg te gaan.
Nou leek het het kersverse echtpaar leuk om de getuigen en ceremoniemeesters als bedankje, nou ja zeg maar
bedank, een weekend mee te nemen naar Düsseldorf. Kerstmarkt, gluhwein, hoofdpijn, je weet wel. Hartstikke leuk natuurlijk, en wij zeiden meteen volmondig: ja, heel graag. (dat klonk namelijk ook zo leuk toen zij dat zeiden 14 juni;-)
En dan begint het geregel.
Wij hebben tot onze beschikking: twee verpleegkundigen en een opgeleide oma. En natuurlijk nog een legertje aan opa’s, nog een oma, ooms en tantes. Maar tot ons, en hun grote verdriet, kunnen we Juliën alleen achterlaten bij iemand die minstens de opleiding voor canulezorg, thuisbeademing, en sondevoeding heeft gevolgd.
Twee nachten, en anderhalve dag. Verpleegkundigen elk 1 nacht, mijn moeder overdag. En wat denk je? Iedereen kan! Check.
Dan gaan we ruim van te voren checken of de medische voorraad compleet is: een zolder vol. Van uitzuigsondes tot beademingsslangen, van pleisters tot reservesondes, steriel water, kunstneuzen, metaline gaasjes groot en klein, en ga zo nog maar een A4tje lang door. Check, check, dubbelcheck. Dokter bellen voor medicijnen, ook fijn als die voorraad is bijgevuld. Sondevoeding mag ook nog wel wat bij, bestelling geplaatst, check.
Om met een fijn gevoel weg te gaan schrijf ik ook nog maar een gebruiksaanwijzing voor Juliën Schöppink. Niet voor de achterblijvers hoor. Zij weten precies wat, wanneer, hoe veel en hoe laat. Gewoon voor mijn eigen gevoel. Wij gaan zoveel mogelijk bereikbaar zijn natuurlijk, maar die gluhwein kan wel eens roet in het eten gaan gooien.
Logeerbed is opgemaakt, genoeg schone kleren voor Juliën voor het hele weekend, koelkast en voorraadkast vol, check.
En dan heb ik nog anderhalve dag om me geestelijk voor te bereiden op het weekend. EEN HEEL WEEKEND WEG!! Eten wanneer we willen, drinken wanneer we willen, slapen wanneer we willen, wakker blijven wanneer we willen, doen wat we willen, en hoe lang we het willen. Het enige waar we aan hoeven denken is om zondagmiddag weer nuchter op de verjaardag van mijn bijna tweejarig neefje te verschijnen. Dat moet lukken lijkt me!
Genieten….AAN!
