Toen ik vorig jaar in de laatste week van mijn verlof zat bedacht ik me dat het misschien wel leuk zou zijn om mijn eigen blog te starten. Een eigen stukje internet om mijn hersenspinsels te delen op het wereld wijde web. Ik ging naar wordpress.com, dacht drie minuten na over een naam voor dit stukje internet en met een beetje knip en plak werk zette ik de geschreven stukken die ik al eerder op Facebook had gedeeld op mijn blog. Ik vroeg Lotte van popsjes en co om een logo te maken en tadaaaa www.nikszekerallesmogelijk.nl was geboren.

Inmiddels heb ik mijn eerste blogverjaardag gevierd. Ik krijg steeds meer bezoekers op mijn pagina en de likes op mijn facebook pagina groeit gestaag. Super tof om te zien! Ik zie het als een groot compliment dat mensen mijn schrijfsels de moeite waard vinden om te lezen. Wat leeft iedereen mee met zussie die het mij soms moeilijk maakt met haar prinsessengedrag en wat krijg ik vaak een hart onder de riem gestoken als ik vertel over de zorgen over haar grote broer.

En ineens was het stil. Stil in mij en dus stil op mijn blog.

Er gaat best wat energie in zitten om mijn blog te onderhouden. Ik lees ik regelmatig tips en trics voor beginnende bloggers. Wil je dat je blog groeit? (Ja! Het is immers ontzettend leuk om te zien dat mijn bezoekersaantallen stijgen.) Dan moet je met regelmaat blogs posten. Het liefst een paar keer per week, op vaste tijdstippen. En dus kruip ik achter de laptop om die ene blogpost waar ik al aan was begonnen af te schrijven. Terwijl ik eigenlijk moe ben, maar ik wil mijn lezers niet teleurstellen. (Echt Heleen???)

Je moet mooie afbeeldingen gebruiken om je tekst op te leuken en leesbaarder te maken. Maar pas op, je mag niet zomaar foto’s van internet plukken en op je blog plaatsen. Dat is hartstikke illegaal. Dus ga ik op zoek naar internetsites waar afbeeldingen op staan die je gratis mag gebruiken, of ik schiet zelf een paar kiekjes. 

Een ‘blogniche’ zou ook belangrijk zijn: een bepaald onderwerp of specialisatie voor je blog. En dan ben je er nog lang niet hoor. Het is dan ook nog goed om een beetje te netwerken. Socializen onder bloggers, want ons kent ons.

Waar ik mijn blog in eerste instantie als een uitlaatklep gebruikte, begint het steeds meer als een verplichting te voelen

Al met al zou je kunnen zeggen dat ik mijn doel voorbij streef. Ik wil gewoon schrijven, want ik vind schrijven leuk. Ik wil geen stress hebben omdat ik mijn blogpost online wil hebben voor acht uur ’s avonds omdat dan ‘mijn doelgroep’ het meest online is. Ik wil mijn blog niet in een hoekje plaatsen omdat Google mij dan beter zou vinden. En ik wil voordat ik ergens een reactie plaats er niet over nadenken of ik wel oprecht overkom. Dus ik roep mezelf een halt toe nu ik er nog plezier aan beleef. Ik ga weer terug naar de start: Schrijven om het schrijven, niet om de bezoekersaantallen of likes.

En ik kan je zeggen, op het moment heb ik er gewoon even de energie niet voor. Ik ben er achter dat ik niet de luxe heb om een paar uur per week aan mijn blog te werken.

Zo, dat voelt lekker. En nou ga ik dit weekend lekker genieten van een weekend Limburg met de hele familie. Ik stop niet met schrijven, nee nee. Daarvoor vind ik het veel te leuk. Maar er komt denk ik met minder regelmaat wat online.

Misschien pas volgende week, misschien wel morgenavond. Dat ligt er aan wanneer ik zin, inspiratie en tijd heb. En heel rebels plaats ik lekker geen afbeeldingen bij deze blogpost. Gewoon omdat ik daar geen zin in heb. En: ik wens jou een heerlijk weekend. Joe!