2016

2016 in vogelvlucht

2016 was heftig. Elke december evalueren we het afgelopen jaar en elk jaar hopen we dat we in wat rustiger vaarwater zullen komen. Gebeurt niet. We zitten nog steeds in die achtbaan waar we zeven jaar geleden in stapten. Die achtbaan die maar door en door dendert. Af en toe vermindert hij vaart en dan kunnen we van het uitzicht genieten. Af en toe kunnen we wat bijsturen maar over het algemeen wordt de richting voor ons bepaald.

Ik…

Als je de medische status van onze zesjarige niet mee telt was 2016 een prima jaar voor ons allemaal. Ik werk nog steeds met plezier twee dagen in de week op een kinderdagverblijf. Ik krijg gelukkig veel begrip van mijn werkgever en collega’s, want af en toe is het puzzelen voor de roostermaker! Op mijn zomervakantie na zijn al mijn vakantie uren op gegaan aan ziekenhuis opnames, doktersbezoeken of dagen dat ik zelf bij onze zesjarige wilde blijven omdat hij ziek was. Maar het is fijn dat dat meestal zo geregeld is en ik dus niet in een moeder/ werknemer spagaat kom. Twee dagen buitenshuis werken is goed te doen want dit betekent dat ik 5 dagen in de week tijd heb voor andere dingen. In willekeurige volgorde: koffie met vriendinnen, sporten, weekend vieren, moeder zijn, bloggen, niksen, filmpjes kijken en huisvrouwdingen.

project dunne deernes

Hij…

De vader des huizes werkt nog steeds met veel plezier aan zijn passie. Hij heeft een verlichting zaak in het centrum van Enschede. Als lichtadviseur, -leverancier en -monteur heeft hij al heel wat woningen voorzien van prachtige design verlichting. Vaak weten nieuwe groot grondbezitters hem te vinden en komen ze met bouwtekening binnenlopen voor licht advies en een lichtplan. Hij laat mij foto’s zien van prachtige projecten, wow wat doet hij dat toch goed. Wat ben ik trots op hem en wat is hij toch goed in zijn werk. Tot zover deze verkapte reclame voor Schöppink lichtdesign, terug naar 2016.

schoppink lichtdesign

Zussie…

Zussie is nou toch echt wel baby af en dat is in alles te merken. Met haar wilde krullen en dikke dijen noem ik haar mijn kleine Beyoncé. Met diva gedrag en alles. Als baby was ze zo zoet en braaf maar het lijkt of er een knop om is gegaan. Ze denkt dat ze met haar bijna twee jaar al inspraak heeft en dat zorgt bij alle partijen voor de nodige frustratie. Maar wat is ze lief en schattig. Als ze haar armpjes om mijn nek legt om mij uitbundig te knuffelen. Als ze liedjes begint mee te zingen en haar handjes in de lucht gooit om mee te dansen. Het is zo’n heerlijk, pittig kind die best haar plekje mag opeisen in ons drukke gezinsleven.

garnalen netje

Onze zesjarige…

Onze zesjarige heeft enorme sprongen gemaakt in 2016. Zijn overstap van speciaal naar regulier onderwijs ging niet zonder slag of stoot, maar wat hebben we de juiste keuze gemaakt! En wat was de timing perfect! We werden min of meer gedwongen tot deze keuze omdat hij geen indicatie meer kreeg voor 2016, maar dat was blijkbaar niet voor niks. Ondanks dat hij, doordat hij best vaak ziek is, veel mist op school kwam hij thuis met een uitstekend rapport. Het begin was zoals elk begin moeilijk. Maar hij heeft echt zijn plekje gevonden in de klas en hij maakt vriendjes. Ik ben zo blij voor hem, en ontzettend trots. Een dikke pluim voor zijn school, want iedereen is zo betrokken en begaan en er wordt echt meegedacht. We hebben de juiste keuze gemaakt.

nieuwe school

Als je zijn medische status wél mee rekent, was 2016 bagger. Er was geen virus die zijn deurtje over sloeg en ondanks meerdere operatie’s kwamen we geen stap vooruit in het medische traject dat we moeten volgen om onze zesjarige ooit canule vrij te krijgen. Maar in zijn geval is stabiel nog steeds vooruitgang. Dus geduld, geduld, geduld. Zijn binnenste is nog steeds niet af. In 2017 komen we weer voor flinke uitdagingen te staan om hopelijk weer stapjes te kunnen maken.

slaapdokter

En dan, mijn blog. Die liet een enorme groei zien in vergelijking met 2015. Bijna 50.000 unieke bezoekers wisten de weg naar mijn site te vinden. Voor een hobbyblogger die geen blogdoelen heeft en eigenlijk maar gewoon wat doet is dat best leuk en maakt me dat best wel trots. Dit jaar zette ik 82 blogpost online, wat ik nog elke keer spannend vind. Op Facebook heeft mijn blogpagina bíjna 1.000 likes, wie weet ga ik de 1.000 nog op de valreep aantikken;) Ik zit nog steeds vaak in tweestrijd welke kant ik op zal gaan met mijn blog en daar is het laatste woord nog niet over gezegd.

  • Mijn meest gelezen is by far de vacature die ik online zette. Deze oproep werd massaal gedeeld en ging viraal in Enschede en omstreken. Uiteindelijk werd deze oproep 13.910 keer gelezen. En wat zijn we blij met de twee verpleegkundigen die ons team zijn komen versterken!
  • Wat ik schreef over mijn nieuwe credo ‘just keep swimming‘, is met 193 views de minst gelezen blogpost van 2016. Wat eigenlijk best wel jammer is, want ik denk dat veel moeders wat kunnen met de wijze raad van Dory.

Voor 2017 is mijn doel hetzelfde als vorig jaar: Plezier hebben in het schrijven. Ik schrijf als ik inspiratie heb, als ik mijn verhaal kwijt wil of als ik iets wil uitleggen. Super bedankt voor het lezen, super bedankt voor het mee leven en super bedankt voor de lieve berichtjes en reacties! Ik waardeer het echt ENORM!

Liefs,
Heleen.

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]