nieuwjaarsochtend

Het eeuwige dilemma van nieuwjaarsochtend

We hebben een heerlijk oud & nieuw gehad bij vrienden. De kindjes hebben zó braaf gespeeld. De nieuwe generatie mocht nog even proosten met kinderchampagne en ging toen naar bed. En ze gingen….slapen! 1-0 voor de grote mensen.

Onze avond kon beginnen. Lekker hapjes, leuke gesprekken en spelletjes die je alleen op oudejaarsavond speelt. Om 23:45 hebben we onze zesjarige wakker gemaakt om af te tellen naar twaalf uur. De rest van het kleine grut…..sliep wonder boven wonder door! 2-0 voor de grote mensen.

nieujaarsochtend

Na dat we al dat moois de lucht in hebben zien gaan en zelf onze voorraad vuurwerk hebben afgestoken hebben we nog even een laatste ronde gemaakt in de lekkere hapjes. De restjes champagne werden nog opgedronken door de liefhebbers. Normaal neem ik die altijd voor mijn rekening, maar niet deze keer. Ik was voor het eerst in mijn leven de bob.

Ondanks dat we pas om 2:30 gingen slapen, ben ik nog nooit zo fit geweest op nieuwjaarsdag! De kindjes hebben tot 9:00 doorgeslapen. Ik kon wel huilen toen ik wakker werd, zo blij was ik! Géén kater, ik hoefde er vannacht maar één keer uit en ik heb uit kunnen slapen tot 9 uur. 3-0 voor de grote mensen.

Mijn 2017 kon niet beter beginnen. Ik wens iedereen alles wat je je kunt wensen. Veel liefde, gezondheid, respect, optimisme, mooie lessen, humor, warmte, energie en appeltaart.

En nu begint het eeuwige dilemma van nieuwjaarsochtend: zal ik ontbijten met een oliebol of niet?

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]