Even dacht ik dat hij al twee dagen zo futloos op de bank lag omdat zijn schoolreisje hem zo had uitgeput. Maar schoolreisje is nu drie dagen geleden dus dan zouden we verwachten dat hij nu weer aan het opknappen zou zijn. Het tegendeel is waar.
In de loop van de ochtend liep zijn temperatuur op en begon hij sneller te ademen. Het hoesten werd meer en om hem wat rust te geven heb ik hem aan de reisbeademing gelegd die ik naast hem op de bank kan zetten. zijn saturatie schommelt tussen de 93 en 96 en dat is nog acceptabel. Als hij nog verder zakt zet ik de zuurstofconcentrator aan. Omdat hij zo veel moet hoesten moet ik zijn tracheacanule om de paar minuten uitzuigen.
Onze ervaring leert ons dat morgen en overmorgen het heftigst zijn en dat we dan een paar keer zullen twijfelen of we met hem langs de kinderarts moeten. Maar dat zou ook kunnen betekenen dat hij wordt doorverwezen naar Rotterdam.
Zorgintensief? Ja behoorlijk. Aan de ene kant is het fijn dat we thuis zo veel voor hem kunnen doen, maar aan de andere kant is dat ook het verraderlijke. Vooral omdat deze zorg ’s nachts ook door gaat en het dus behoorlijk wat van ons vraagt. We zouden er voor kunnen kiezen om hem op te laten nemen en daar zouden we ook alle reden toe hebben. Maar toch heb ik liever een week slechte nachten dan dat we hem één nacht uit handen moeten geven.
