Mijn vorige post was nogal tragisch. Sorry, not sorry. Ik schreef “als je kind naar de slaapdokter moet” aan het ziekenhuis bed van mijn zoon, in het Ronald mc Donald huis en terwijl hij op de o.k lag waar ik hem hartverscheurend verdrietig in slaap zag vallen. Ik ben een optimist en ik probeer mijn blogs met een positieve insteek te schrijven. Maar jullie zullen wel begrijpen dat ik alles behalve vrolijk was. Miss positivo was even boos op de oneerlijke, grote mensen wereld. Om het tij weer te keren schrijf ik vandaag over the day before, dat was namelijk een ontzettend leuke dag!

Voor de mensen die meeleven en zich afvragen hoe het nu gaat: goed! Het was een kleine maar wel pittige ingreep. Op dat moment wel even heftig, maar de KNO arts heeft geen onverwachte dingen ontdekt. Het herstel ging snel en gelukkig mochten we die zelfde avond nog naar huis. Eenmaal thuis was alles al snel vergeten. Mede door de leuke dag die we ervoor hadden.

The day before

Eigenlijk hebben we het best leuk gehad in Rotterdam. Als hij Rotterdam hoort, hoort hij metro en tram. Die rijden niet in Enschede, dus zodra we de havenstad binnenrijden zit hij met zijn neus tegen het autoraam geplakt en wijst hij enthousiast elke tram aan die hij ziet. Als het dan zo makkelijk is om onze zesjarige blij te maken, kopen we een o.v dagkaart en gaan we een ritje maken in de metro. Van de pedagogisch medewerkster in het ziekenhuis kregen we de tip om bij Blaak uit te stappen. Daar staat tijdelijk een mega reuzenrad.

En, wat denk je? We hadden een ontzettend leuke middag! Ik zag mijn zoon stralen en hij heeft geen moment gedacht aan de reden waarvoor we eigenlijk in het Rotterdamse waren.

Always look on the bright side of life.

Zo fijn dat hij dat van ons heeft overgenomen! Zoveel operaties, zoveel benauwde momenten en zoveel vervelende onderzoeken die hij moest ondergaan, maar gelukkig is er bij hem geen sprake van een trauma. Gelukkig raakt hij niet in paniek bij het zien van een witte jas. Hij stapt vrolijk de afdeling op omdat hij weet dat er een speelkamer is. Het liefst gaat hij gezellig even buurten bij alle bedjes op de afdeling om te kijken met welke kindjes hij zijn smart kan delen. Hier moeten we hem in afremmen, want er liggen kindjes die echt heel erg ziek zijn. Dan zitten ouders niet te wachten op een actieve kleuter die vraagt wat er scheelt. Ik spreek uit ervaring.

Slaapfeestje!

‘S middags hadden we de sleutel van onze Ronald mc Donald kamer al opgehaald. Fijn dat er weer een plekje was voor ons. Anders hadden we ’s nachts moeten gaan rijden om niet in de spits terecht te komen. En voor onze zesjarige een feestje, want thuis kan hij niet bij ons op de kamer slapen. We maken van de nood een deugd. Filmpje kijken en chips eten in bed tot veel te laat in de avond. Als de chips op is en de televisie uit, vallen we met z’n drieën op rij in slaap.

‘S nachts voel ik zijn handje die naar de mijne zoekt en als de wekker is gegaan komt hij gezellig even bij me liggen. We hebben een super leuke dag en nacht gehad, dat pakken ze ons niet meer af. Fijn dat we op deze manier ook leuke herinneringen kunnen maken in Rotterdam.