Zussie is ziek! Ach en wee. Zussie is nooit ziek. Zussie is altijd vrolijk. Maar nu ligt ze als een slappe vaatdoek tegen me aan. Zussie is een schatje hoor. Ze is aandoenlijk, grappig, eigenwijs. Ze is heel veel, maar zussie is geen knuffelkind. Als hele kleine baby had ze al echt een bed nodig om lekker te kunnen slapen.
Daar zat ik dan met mijn mini babydochter. Dan was dat kleine hummeltje verdrietig dus nam ik haar bij me. Lekker op je moeders borst in slaap vallen dacht ik. Heerlijk toch? Zij dacht van niet. Ze bleef maar draaien en jammeren. Tot dat ik haar in bed legde. Dan viel ze prinsesheerlijk in slaap. Weer iets dat ze van haar vader heeft. Mij kun je namelijk rechtop in de hoek zetten en dan val ik zo in slaap. Maar nu wil ze dus hangen. Het liefst de hele dag. Speen, knuffel en hangen bij mama. En ik? Stiekem, heel stiekem geniet ik daar van. Niet van dat ziek zijn hoor. Maar wel van dat knuffelen. Slechte huisvrouw als ik ben grijp ik deze kans natuurlijk meteen aan om alles uit handen te laten vallen.
Tot dat ze gisteren al knuffelend haar hele kamer onder spuugde. Het bleef maar komen, ik was behoorlijk onder de indruk van hoeveel spaghetti er uit zo’n meisje kan komen. En van de stank die dat geeft. Zussie was totaal niet onder de indruk. Die was blij dat ze er af was en wilde verder knuffelen. Die plakte gewoon haar spaghetti wang tegen die van mij en als ze ook maar dacht dat ik haar in bed ging liggen, begon ze te protesteren. Arm schaap. Vanmorgen toch maar even de dokter gebeld.
Dokter, mijn dochter is ziek en wil alleen nog maar op schoot hangen. Wat moet ik doen? Mijn dokter had het beste advies ever: ik hoor niks alarmerends dus lekker op schoot laten hangen en vertroetelen. Als de koorts dit weekend nog niet is gezakt, bel je nog een keer.
Goed, bedankt dokter! Ook vandaag geen huishoudelijke klusjes voor mij…op doktersadvies.
