Dus dan is je dochter 8 weken oud. Kom je bij de huisarts omdat ze last heeft van uitslag, wil hij het hebben over anticonceptie. Oke, bring it on!

Optie 1: De pil.
Vergeetachtig als ik ben, zie ik de anticonceptiepil niet als een optie. Dat ik nog nooit zwanger ben geworden van een onbedoeld wonder, vind ik op zich al een wonder.

Daarbij was Bregje Hofstede, schrijfster van een essay over de pil, laatst te gast bij rtl late night. Ze riep vrouwen op om te stoppen met de anticonceptiepil, die zou namelijk libido verlagend werken. Even ter verduidelijking: deze dame ging naar eigen zegge van één orgasme in de twee maand, naar tien in één week. Say what!!!? Dat moet Humberto Tan ook gedacht hebben, want zijn ogen rolden zowat uit zijn kassen. Echt, dat fragment is het waard om even op uitzending gemist te gaan bekijken.

Optie 2: Sterilisatie.
Leek mij een prima optie. Effectief, je hoeft er nooit meer over na te denken en geen hormonen in je lijf. Maar daar vond de huisarts me nog te jong voor. Ha, thank’s doc, die steek ik in de pocket! Je bent nog jong, stel dat je er over een jaar of twee toch van mening verandert? (tja, ik ben een vrouw, daar zit wat in.) Dan ben je 36/37, wie weet hoe je er dan over denkt? En dat korte gesprekje, die paar zinnetjes zetten mij aan het denken. Zou het kunnen dat ik er over twee jaar weer anders over denk? Dat ik denk:

Drie, waarom ook nie?

Nou, eigenlijk vooral omdat ik het met twee druk zat vind. De zorg voor grote broer blijft. Zal zeker de komende jaren ook nog zo zijn. Een tipje van de sluier van ons gezinsleven:

Om 6:30 gaat hij aan en dan zijn we al snel anderhalf uur bezig met zorgen: canule uitzuigen, vernevelen, canule uitzuigen, sondevoeding berekenen, aankleden, canule uitzuigen, pleisters van zijn sonde vervangen, canulebandje en gaasje verschonen, canule uitzuigen, spullen die hij altijd bij zich moet hebben in zijn zuigkoffer bijvullen, uitzuigen, uitzuigen, uitzuigen. En oh ja, ook nog even tanden poetsen, en hup naar school. Wij zijn die ouders die je rennend met hun kind over het bijna lege schoolplein ziet gaan om hem op tijd in de klas te krijgen. Elke dag weer een uitdaging. Tegenwoordig hebben we zussie er ook nog bij die zich tussendoor meldt voor haar flesje, schone luier of aaaaaaaandacht!!

’S Ochtends en ’s avonds zijn altijd spitsuur bij ons. Mijn avondeten bestaat tegenwoordig uit aangebrand vlees, overgare groenten, en geen aardappelen. Die ben ik namelijk vergeten tijdens de boodschappen, maar ach, dat scheelt weer wat in mijn koolhydraatbeperkte dieet.

Als beide kinderen in bed liggen en alles voor de nacht klaar staat, gaan wij in de relaxstand. Ik ga op tijd naar bed, want tot een uurtje of drie heeft paps nachtdienst, en vanaf drie neem ik het van hem over. Tijdens een slechte nacht wisselen grote broer en zussie elkaar af en moet je er om het uur uit, tijdens een goede nacht hoeft dit maar één of twee keer. Sporadisch een gelukje: dan kunnen we de hele nacht doorslapen.

Maar stel, waarom dan wel?

Omdat ik twee fantastische kinderen heb. We zijn een goed team met z’n viertjes. Als een goed lopend bedrijf helemaal op elkaar ingespeeld. Van mijn kraamtijd heb ik echt volop genoten, en dat doe ik nog steeds: de baby lachjes, de baby huiltjes, de baby wasjes, de baby flesjes, de baby billetjes en de baby geur. Zussie is zo zoet en lief! Grote broer is zo zorgzaam en trots! Ik had er rekening mee gehouden dat ik mezelf een keer zou gaan afvragen waar we in vre-des-naam aan begonnen waren, en waarom ik ook alweer zo graag een tweede wilde. Maar dat moment is tot nu toe uitgebleven. Ik kan me niet meer herinneren hoe het is om niet moe te zijn, maar ik zou het prachtig vinden om het allemaal nog een keer mee te maken want ik zit sinds haar geboorte op een roze wolk.

Plek in mijn hart: Ja!
Plek in ons leven: Nee!

Dus ik ga voor optie 3: De mirena spiraal.
Dan hebben we nog vijf jaar respijt voordat we de letterlijke knoop doorhakken. Of doorknippen. Of er in zetten.