Opgeruimd staat netjes

Tussen grote broer en zussie zit vijf jaar leeftijdsverschil. Als je na vijf jaar weer zwanger bent, moet je echt graven om sommige dingen weer boven te krijgen. Bij de eerste ben ik begonnen met een zwangerschapsdagboekje. Maar het enige wat ik daar in kon terug vinden is dat ik de eerste weken soms wat misselijk was en dat die ene put die ik in mijn linkerbil had, gezellig mee deed met de gezinsuitbreiding. Op zoek naar de eerste zwangerschapstekenen probeerde ik me te herinneren wat bij mijn eerste de signalen waren waardoor ik wist dat ik zwanger was. Buikpijn. Had ik dat toen ook? En ik ben zo moe, hoe was dat toen? Ik kon het me werkelijk niet meer voor de geest halen. Dat plusje op de zwangerschapstest zag er vast hetzelfde uit als bij de eerste keer, maar ook daar heb ik geen levendige herinneringen aan.

Naast het graven in mijn geheugen moesten we ook gaan graven naar spullen. Babyspeelgoed, rompertjes, flesjes, borstkolf, knuffels, dekentjes, kinderwagen, en de meubeltjes van de babykamer: Alles was netjes opgeruimd. Wij zijn van het soort ‘opgeruimd staat netjes’. We hebben een hele grote zolder met een punt dak, en tegen de wanden staan schotten. Zo handig, daar kan je van alles achter kwijt. Een complete babyuitzet, zo blijkt. Opgeruimd staat netjes! Alleen de spullen weer terug vinden, dat blijkt iets lastiger.

Toen zussie bijna met haar beentjes over de rand het wiegje bungelde, werd het toch echt tijd om het ledikant van zolder te halen. Rommel de bommel, wat een gestommel hoorde ik daar op de zolder! Dat waren de Sinterklaas spullen. Na wat gevloek kwam daar de kerstboom met ballen en lampjes en al te voorschijn, en even later die twee dozen met kleding die we nog weg moeten brengen. En daar was ook het ledikant, alleen was de lattenbodem spoorloos.

Ik bel een rondje om te vragen of die lattenbodem misschien bij iemand anders op zolder terecht is gekomen. Tja, dat kan gebeuren vijf jaar en twee verhuizingen verder. Terwijl ik met mijn moeder aan de telefoon hang hoor ik van zolder: Ahaaaa dus daar is ie! Top schat, Heb je de lattenbodem gevonden? Nee, daar is de wandelwagen bak!

De wandelwagen bak? De wandelwagen bak die we volgens jou niet meer hadden en daarom een ander hadden geleend, die? Ik heb net de(geleende) wandelwagen bak omgewisseld voor de buggy. Dus leg die ongebruikte van ons maar weer terug. Opgeruimd staat netjes!

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]