Als je je afvraagt waar ik de tijd vandaan haal om te bloggen als mijn zoon in het ziekenhuis ligt? De helft van de tijd zijn we aan het wachten tot hij beter is, of in ieder geval goed genoeg om hem mee naar huis te nemen. En het Sophia kinderziekenhuis heeft een prima WiFi verbinding dus zijn arm wordt gekriebeld as we speak.

We zijn op dag vier beland van de onverwachte opname en inmiddels is hij redelijk opgeknapt. Hij is goed genoeg om zich te gaan vervelen, maar nog te slecht om mee naar huis te nemen.

De eerste drie dagen was hij goed ziek. Hij lag in bed en wij stonden er bij en we keken er naar. We kunnen dan niet heel veel meer voor hem doen dan aanwezig zijn, want veel tlc en uitzieken is het beste medicijn. (En natuurlijk drie maal daags vernevelen, vier liter zuurstof, antibiotica en af en toe een pil in zijn bil.) Dat mijn zieke zesjarige het wel prima vond zo en niet klaagde dat hij uit bed wou, zei wel genoeg.

Een pittig griepvirus

Hij werkte netjes mee bij het afnemen van kweekjes en zelfs bij het bloed prikken stribbelde hij niet tegen. Uit die kweekjes bleek dat hij een hardnekkig griepvirus heeft opgepikt. Het oh zo gevreesde para influenza. Voor de één betekent dit een weekje ziek en snotterig, voor mijn zoon betekent dit een midweekje kinder ic. Zo frustrerend, maar het is een beetje bij ons leven gaan horen.

Naast dat para influenza een pittig virus is, is het ook nog eens een heel besmettelijk virus. En dus moest hij in de isoleer. Oftewel: de buitenbox. Een kamertje voor hem alleen en voordat er iemand naar binnen mag, moeten ze een schort en handschoenen aan en een mondkapje voor, alsof we in de film outbreak zijn beland. Dit om besmetting van andere patiëntjes te voorkomen.

Thuisziekenhuisje

En nou zitten we te zitten en we hangen te hangen. We kijken een filmpje, doen een spelletje, ik kriebel zijn arm en we maken een praatje met de verpleegkundige die de moeite heeft genomen om zich in een kanariegeel apenpakkie te hijsen. Tussendoor van me af schrijven is een fijne afleiding. Morgen, op dag vijf, pakken we ons boeltje weer op. Hij is nog wel ziek maar we mogen weer thuisziekenhuisje spelen. Thuis kunnen we hem ook vernevelen, zuurstof geven en af en toe een pil in zijn bil geven. Goed genoeg om naar huis te gaan.

♥ Iedereen onwijs bedankt voor de lieve berichtjes, voor het meeleven en voor de afleiding ♥