kiezen

Je móet kiezen…

Ik vind het heerlijk om in bed nog met 1 oog naar rtl late night te kijken. Nou ja, soort van dan want meestal val ik binnen tien minuten in slaap. (Dat zegt meer over mijn chronische vermoeidheid dan over het programma.) Gisteravond kreeg ik nog net voordat ik in slaap viel mee dat ze mensen een meerkeuzen vraag voor legden. Je móet kiezen: nooit meer make-up dragen of nooit meer what’s appen. Ik moest verrassend lang nadenken over het antwoord. Te lang naar mijn mening.

Nooit meer make-up!

Ik zou het liefst volmondig roepen: Nooit meer make-up! Maar als ik me daar een voorstelling bij ga maken…Nooit meer. Tot in den eeuwigheid. Dat is best lang, en ik hoop nog wel even mee te gaan. Ik hou van make-up. Onder het mom van get up, dress up en show up heb ik bijna altijd make-up op. Ik voel me er gewoon beter bij. Na een te korte nacht voel ik me een stuk beter als mijn spiegelbeeld me blosjes laat zien en mijn wallen minder opvallen door mascara.

Is dat een masker? Ja. Ook al ben ik over de top moe, zou ik een week kunnen slapen en ben ik door de afgelopen tijd tien jaar ouder geworden. Ik heb liever dat mensen denken: Goh, ze ziet er ondanks alles best goed uit. Dan: Nou, dat slaaptekort en de zorgen hakken er aardig in bij haar zeg. Wat zag ze er belabberd uit. Als ik eens geen make-up draag vragen mensen mij serieus of het wel goed met me gaat. Je zou dus kunnen zeggen dat ik me kwetsbaar opstel als ik geen make-up op doe. Ook al is het alleen een beetje poeder, oogpotlood en mascara, het is toch een beetje of ik mijn masker af zet.

Nooit meer what’s app!

Nooit meer gebruik maken van what’s app. Dat is toch ook wel even slikken. Nooit meer geinige foto’s van de kids doorsturen naar hun vader als hij aan het werk is. Nooit meer leuke foto’s krijgen als ze bij opa en oma zijn. Geen appjes meer naar mezelf sturen als reminders. (ja, echt.) Nooit meer in een deuk liggen om te flauwe plaatjes die mijn vriendin doorstuurt. Nooit meer dronken appjes versturen na een avondje stappen. (Winst!!!) Nooit meer lieve appjes ontvangen van wie dan ook als het even allemaal niet gaat zoals het moet.

Nou is dit redelijk makkelijk op te lossen door mijn sms bundel nieuw leven in te blazen of Facebook messenger te gebruiken. Maar nooit meer what’s appen betekent ook geen deel meer uit maken van groeps what’s apps. Daar zou ik op z’n zachtst gezegd meer moeite mee hebben. De groeps apps waar ik deel van uit maak kan ik niet meer op twee handen tellen. (schoon) Familie app, vrienden app, vriendinnen app, werk app, werk app fun, een app rond de zorg van onze zesjarige, bloggers app, en ga zo maar door. What’s appen is zo ingeburgerd dat het bijna ondenkbaar voor mij is om het niet meer te gebruiken.

Ik ga het doen!

Bijna. Want weet je wat ik ga doen? Als ik moet kiezen tussen nooit meer make-up of nooit meer what’s app, dan ga ik het eerst allebei een week niet meer doen. Om te kijken waar ik eerder spijt van krijg. Om te kijken wat ik langer vol houd: Een week lang mijn masker afzetten, of een week lang what’s app stilte. En wel vanaf aanstaande maandag 30 mei.
Dat, of ik moet gewoon een nieuwe hobby zoeken.

Je móet kiezen: #nooitmeermakeup of #nooitmeerwhatsapp? Ik ben serieus wel benieuwd wat jullie zouden kiezen en waarom, dus vertel!

Doe je mee? Leuk, stoer!! Laat even een berichtje achter, dan vermeld ik hier je naam en een linkje naar je blog en/of instagram account als je dat leuk vindt.

Jay, zij doen een week mee:

Let op: We beginnen maandag 30 mei!

 

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

2 comments: On Je móet kiezen…

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]