Sophia kinderziekenhuis

Wat je niet ziet bestaat niet

Ik verwachtte deze dikke envelop al, maar als ik hem op de mat zie liggen zorgt dat toch altijd even voor instant buikpijn. Het is een envelop van het Erasmus MC. Oftewel; het Sophia kinderziekenhuis. Voordat ik hem open maak weet ik al dat ik een datum zal zien staan. ik denk even terug aan het gesprek die de arts van onze zevenjarige met ons voerde om ons voor te bereiden op deze operatie:

Na de operatie willen we hem een week monitoren dus zal hij zes nachten in het ziekenhuis moeten blijven slapen. Daarna moet het operatie gebied 4 weken volledig tot rust komen. Aangezien het operatie gebied in zijn luchtpijp en slokdarm ligt, mag hij die weken niet eten en drinken en niet praten.

Deze keer kan ik me er niet toe zetten om de brief te openen. Ik voel veel meer voor de kop in het zand strategie. Ik leg hem ongeopend boven op de kast zodat mijn zevenjarige hem ook niet kan zien. Die herkent het blauwe logo van ‘ het ziekenhuis in Rotterdam’ inmiddels ook en ik ben niet de enige die daar buikpijn van krijgt.

Wat je niet ziet bestaat niet. We parkeren onze zorgen voorlopig even in ons achterhoofd zodat we zijn verjaardag kunnen vieren met familie en vrienden die niet verkouden of ziek zijn. Mensen die vermoeden dat ze iets onder de leden hebben verzoeken we om thuis te blijven. Ook al ligt de envelop ongeopend op de kast, de datum van de operatie weten we al en we doen er alles aan om de kans dat hij ziek wordt zo klein mogelijk te maken.

Daarna viert hij zijn kinderfeestje wat voelt als weer een enorme mijlpaal. Hij mag zijn zevende verjaardag vieren met zijn vriendjes, en alles aan deze gebeurtenis is niet zo vanzelfsprekend als het klinkt. Op verzoek organiseer ik een dino feestje en we hebben een ontzettend leuke middag. Na deze heerlijke dag lijkt de steen in mijn maag als maar groter te worden tot ik hem niet meer kan negeren. Nu de feestdagen, zijn verjaardag en zijn kinderfeestje achter de rug zijn hebben we niks leuks meer om naar uit te kijken, maar alleen de datum die ik op de brief zal zien staan. Met een katerig gevoel open ik de envelop.

8 februari 2017. Blue monday is laat dit jaar.

 

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

2 comments: On Wat je niet ziet bestaat niet

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]