trots

Voor het slapen gaan

De dag voor zijn zevende verjaardag denk ik hardop terug aan die zondag nacht, zeven jaar geleden. .

• Zeven jaar geleden lag mama met een héle dikke buik in het ziekenhuis. Ik kreeg ’s nachts buikpijn en toen zei de dokter dat onze baby geboren zou worden.

° Hoe kwam die baby er in dan?

Oke. Dit is dus niet de kant die ik op wilde met dit gesprek. Maar vooruit.

• Die had papa er in gestopt.

° Hoe dan?

• Hij stopte een zaadje in mijn buik en toen die bij mijn eitje kwam, groeide daar een baby uit. Dat was jij.

° Zal ik ook een zaadje in jouw buik stoppen?

• Huuu nee! Dat kunnen papa’s en mama’s alleen.

° Hoe dan?

• Door te knuffelen.

° Waarom?

• Om een baby te maken.

° En waar kwam de baby er uit dan, mag ik eens kijken?

• Nee. Daar hebben mama’s een speciaal plekje voor.

° Mama, vertel eens verder over die baby? Was je in Rotterdam in het ziekenhuis?

•Nee, ik was in Nijmegen. En ik had een hele, hele dikke buik. Toen ik zo’n buikpijn kreeg, heeft de zuster papa opgebeld om snel naar het ziekenhuis te komen. Midden in de nacht! Papa sliep nog, dus die heeft ze wakker gemaakt. Hij is heel snel in de auto naar Nijmegen gereden en een uur nadat hij er was, werd jij geboren. Je was een heel lief klein baby’tje en ik was zó blij dat je er was, dat ik er van moest huilen. Je kreeg een piepklein mutsje op en je werd in doeken gewikkeld. Voordat jij naar de couveuse werd gebracht mocht ik jou één minuutje bij me hebben. Ik heb jou toen honderd kleine kusjes op jouw kleine bolletje gegeven.

°En had ik toen al een canule?

• Nee je kreeg eerst alleen maar een beetje zuurstof om je te helpen ademen. Maar toen kwam de dokter er achter dat jouw adembuisje en jouw eetbuisje aan elkaar vast zaten en toen moest je geopereerd worden. Daar was jouw adembuisje zo slap van geworden, dat je niet zelf kon ademen en toen heeft de dokter jou een canule gegeven. Die dag waren we heel blij, want toen konden we eindelijk jouw gezichtje zien zonder al die slangetjes. En jij was ook blij, want daardoor was je niet meer zo benauwd.

° Morgen ben ik jarig, hè mam?

• Ja, morgen ochtend precies om 11 uur, is het zeven jaar geleden dat ik jou 100 kleine kusjes op jouw kleine bolletje gaf en dat was één van de gelukkigste dagen van mijn leven. Ga je nou lekker slapen en dromen over de leuke dag morgen? Welterusten lieverd.

° Welterusten mama.

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]