team Sint

Team Sint of team kerst?

Ik denk dat ik één van de weinige Nederlanders ben die niet staat te trappelen als het Sinterklaas feest voor de deur staat. Rustig maar, dit wordt geen relaas over hoe stom ik Sinterklaas vind. Op zijn verjaardag nota bene, ik zou niet durven!

Ik ben meer van team kerst dan team Sint. Ik was een nogal bang aangelegd kind, snap je? Serieus, ik vond big foot echt horror. En Alf, dat vriendelijke wezentje uit die tv serie uit de jaren 80, die speelde de hoofdrol in mijn nachtmerries. Dus zodra Sinterklaas voet aan wal zette in Nederland moesten ’s nachts bij ons de ramen en deuren hermetisch worden afgesloten. Moest ik naar de w.c? Dan maakte ik eerst mijn zus wakker.

Je denkt toch niet dat ik in het donker alleen naar de w.c ging met het gevaar dat ik Sinterklaas tegen zijn oude lijf zou lopen, die nét iets in mijn schoen kwam doen?! De horror!

Goed, terug naar 2016 waar ik heel stiekem ook geweldig heb genoten van het heerlijk avondje dat wij dit jaar op zondagmiddag vierden. Het was huize zoete inval bij ons, ik hou zo van gezelligheid! Verse erwtensoep op het vuur, de koelkast vol lekkers en het voornemen om de buitenhaard aan te steken. Wat we niet hebben gedaan want buiten was het te koud en binnen was het te gezellig.

Sinterklaas en ik? Ach, we dulden elkaar. De beste man kreeg ook een uitnodiging vanuit ons adres om de feestvreugde compleet te maken. Vergezeld met drie Pieten was het een gezellige bende.

Als ik het Sinterklaasfeest kan aangrijpen om gezellig met z’n allen erwtensoep te eten, een wijntje te drinken en de kinderen blij te maken met cadeautjes, dan doe ik dat met beide handen.

Ik heb dit jaar de troef van de hulpsinterklaas moeten gebruiken, want “is die Sinterklaas verkleedt mama, want Sinterklaas heeft altijd een rode steen op zijn mijter”. Voor de rest slikte hij alles voor zoete pepernoten en heel eerlijk ben ik niet van plan om me in allerlei bochten te wringen zodat onze zesjarige niet van zijn geloof valt. Volgend jaar is hij alweer zeven, bijna acht dus ik denk dat iemand hem dan al wel uit zijn droom heeft geholpen. Hij hoort dan bij de geheime club en mag helpen zijn zussie in het verhaal van Sinterklaas en wat voor Piet dan ook te laten geloven.

Nog één dagje en zodra die oude man vanmiddag zijn hielen heeft gelicht, rennen we met z’n vieren naar boven om de kerstspulletjes van zolder te halen. Met op tafel een schaal vol met zelfgebakken pepernoten gaan we samen de kerstboom versieren en zo rollen van het ene feestje in de andere. Oh wat hou ik van de gezelligheid van december!

Groetjes, team gezelligheid.


Psssssst…heb je al gelezen dat ik drie uur ga sporten voor Sophia? >klik<

Grappig met een vette knipoog, soms tragisch en ontroerend, eerlijk met het hart op de tong, so be gentle.

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

mijn ei

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

En man oh man wat is er weinig zeker in mijn leven. Ruim tien jaar samen met de liefde van mijn leven, maar bij ons geen kans op sleur. Never a dull moment, en een toekomst vol mogelijkheden. En al die mogelijkheden geven mij inspiratie voor het schrijven van mijn blogs.

Die zijn soms tragisch en ontroerend, want ik heb nou eenmaal een zoon met extra’s: Extra lief, extra knap, extra slim…en helaas afhankelijk van zijn trachea canule, thuisbeademing en sondevoeding. Zorgintensief zeggen ze dan.

Soms zijn ze vertederend, want ik heb nou eenmaal een uberschattige dreumes dochter.

En soms grappig. Want dat ben ik nou eenmaal. Graag zelf een korrel zout toevoegen, ik hou van overdrijven.

Als niks zeker is, is alles mogelijk.

Mijn motto, mijn houvast, mijn inspiratie, en de naam van mijn blog. Terugkomend op dat ei: Door het delen van mijn hersenspinsels in de vorm van dit blog, raak ik die dus kwijt. Veel leesplezier en like, share of plaats gerust een reactie. Vind ik leuk.

jouw ei

[contact-form-7 id="350" title="Contactformulier 1"]