Het is vandaag alweer twee jaar geleden dat ik op tijd naar bed ging met mijn dikke buik. Aan het eind van de middag had de verloskundige na een inwendig onderzoek mijn hoop weggenomen dat ‘het’ dit weekend zou gaan gebeuren.

Potdicht. Zei ze. Maar, zeg nooit nooit. Zei ze.

Tja, dat moet je ook niet tegen mij zeggen. Wij zeggen nooit nooit. Wij doen niet aan nooit. Toen de vader des huizes zijn kleren uit trok om naar bed te gaan schoot ik overeind van de eerste wee. Drie en een half uur later pakte ik zussie over van de verloskundige.

We hebben een jaar de tijd gekregen om te wennen aan de verantwoordelijkheid van het hebben van twee kinderen. Alsof ze wist in wat voor een gezin ze terecht was gekomen, heeft zussie het ons niet echt moeilijk gemaakt. Of misschien ook wel, maar ik zat zo te genieten op mijn roze wolk dat ik alles prachtig vond. Ik was zo’n moeder die het heerlijk vond om ’s nachts wakker te worden en te genieten van ons momentje samen.

Met haar eerste verjaardag leek het of er een knop om ging. Iedereen mocht weten dat er een meisje aan ons gezin was toegevoegd, iedereen mocht het hóren. Onze zoete baby werd een mini mensje met een mening, met pit en karakter. En ik zou het niet anders willen. Want als je het zusje bent van een broer die zo veel aandacht en tijd opslokt, dan mag je best van je laten horen. En heel stiekem moet ik enorm lachen om haar driftige buien.

Mijn lieve meisje,

helaas moet je op de dag dat jij twee wordt weer rekening houden met jouw grote broer. We vieren jouw verjaardag drie weken na dato, want bij een verjaardag hoort koffie met taart, snoep en chips. Met een verjaardag willen we met z’n allen lang zal ze leven zingen. Allemaal dingen die jouw broer op dit moment nog niet mag. Maar als dat voorbij is, krijg je het feestje dat je zo verdient.

Omdat jij jij bent. Omdat je zo makkelijk bent om van te houden, ondanks dat je ons soms grijze haren bezorgd. Omdat je weet wanneer je op je beurt moet wachten en weet wanneer jij jouw aandacht op mag eisen, óók als dat bij ons niet uit komt. Omdat je zo vreselijk aandoenlijk bent met je humor, jouw driftige en toch zo zachtaardige karakter. Omdat we intens blij en dankbaar zijn dat jij samen met je broer een fantastisch duo vormt dat ons leven ondanks alle zorgen zo mooi maakt.

♥ Gefeliciteerd lieverd, ik ben voor altijd trots op jou ♥