Good old Finding Nemo, wie heeft de film niet gezien. Over een clownsvisje met één klein vinnetje die grootse avonturen beleefd als hij wordt meegenomen door een sportduiker. Tijdens dit avontuur maken we kennis met Dory, een doktersvis die lijdt aan kortetermijngeheugenverlies. Haar leus?

When life gets you down, do you know whatcha gotta do? Just keep swimming, just keep swimming, just keep swimming!

Dory is een wijs vrouw, euh vis. Ik ben een beetje als Dory. Niet alleen omdat ik mijn kont nog kwijt zou raken als die niet vast zou zitten, aldus mijn moeder. Maar ik doe dat ook, van dat zwemmen. Want wat moet je anders?

Just keep swimming, just keep swimming, just keep swimming.

De leus ‘als niks zeker is, is alles mogelijk’  is natuurlijk heel diep en waar enzo. Maar uiteindelijk gaat het er gewoon om dat je je hoofd boven water moet zien te houden. In de laatste week voor de vakantie bijvoorbeeld. Want die laatste loodjes worden wel ineens heel zwaar nu ik naast mijn eigen werk op een kinderdagverblijf, ook drie dagen met mijn zesjarige mee naar school moet. Ik moet nog honderd-en-één dingen doen voordat we werkelijk ons boeltje op kunnen pakken om naar het altijd zonnige Rockanje te rijden. Ik moet vakantie inkopen doen, ik  moet de medische voorraad nog nakijken en bijbestellen, ik moet onze kleding wassen en inpakken én ik moet nog een leuk festival meepikken en de volgende dag brak zijn. Tja, prioriteiten he?

What do we do, we swim, swim, swim.

Na de vakantie staat er weer een onderzoek in Rotterdam gepland waarvoor mijn zesjarige weer naar de slaapdokter moet. Nou ja, we gaan er maar van uit dat hij inmiddels is ingepland zoals de arts ons dat beloofde. Maar wanneer weten we dus nog niet. Als het goed is, is hij nog in de zomervakantie aan de beurt. Anders zou hij op zijn nieuwe school, in zijn nieuwe klas meteen al wat dagen moeten missen. En hopelijk komt het ook uit met de planning op mijn werk en op de zaak van mijn man. Want die is natuurlijk rete druk als hij twee weken niet aanwezig is geweest. We wachten de brief met de oproep geduldig af.

We love to swim, swim, swim. Just keep swimming, just keep swimming.

Oh, en we moeten ook nog ‘even’ een nieuwe verpleegkundige vinden voordat het nieuwe schooljaar begint. Degene die wij hadden aangenomen na het plaatsten van de vacature op mijn blog bleek toch niet aan onze verwachtingen te kunnen voldoen, bummer. Ik heb alweer buikpijn als ik er aan denk dat we wéér iemand moeten vinden waar we ons grootse bezit aan mee moeten geven. En dat dus op een nieuwe school, waar niemand hem nog kent.

Just keep swimming, swimming, swimming.

Ik zing het de hele dag en ik word er eigenlijk wel vrolijk van. Dus, om niet te verdrinken: just keep swimming, en dan het liefst op standje automatische piloot. Net doen of je gek bent en gaaaan. Niet denken maar doen. Vooral niet denken. Just keep swimming. Dankjewel Dory, voor je ontzettend inspirerende les levensbeschouwing!