There, I said it. Ik ga zo’n tuigje voor mijn dochter kopen. Je weet wel, zo één waar je je kinderen mee kunt aanlijnen als een hondje. Zo eentje waarvan ik altijd dacht: dat dóe je toch niet? Maar zo zijn er wel meer dingen waar ik wat van vond voordat ik zelf kinderen kreeg. (Olvarit potjes en tv kijken nog voordat hij naar school gaat.). Helemaal zeker weet ik nog niet of ik het ook daadwerkelijk ga doen, maar ik zit er in ieder geval zwaar over na te denken.

Mijn dochter is echt een lieve schat.

Ik hou zo van haar ondeugende dreumesstreken! Ze houdt van knuffelen, eet ’s avonds haar bordje netjes leeg, is ontzettend gek met haar grote broer en …. is een onwijs grenzenzoekertje. Thuis dan, op het kinderdagverblijf is ze het braafste kind van de klas. Ik zal dus wel iets goed fout doen. Zussie heeft namelijk een nieuwe missie. Dat doen wat vooral niet mag, tot in den treure.

Oh, ik mag niet aan de afstandsbediening komen, waaarrr is dat ding? Dan kan ik lekker op alle knopjes drukken en hem dan op de grond gooien.

Oh en mijn bordje mag ik ook niet op de grond gooien? Dan smijt ik hem weg voordat ik ook maar een hap heb genomen om vervolgens elk stukje brood te weigeren.

Oh als we buiten spelen mag ik niet de zandbak verlaten en dan zonder achterom te kijken 100 meter verder kruipen? Dan wil ik dus dat. Aju!

Echt hoor, ik heb dat laatste uitgeprobeerd en ik gaf eerder toe dan mijn kleine eigenwijs. Sterker nog, ik kon nog net een sprintje trekken en haar onder zwaar protest mee terug nemen vlak voordat ze de hoek om kroop. We hebben het dus over kruipen he? Ze loopt nog niet eens, echt ik hou mijn hart vast!

Want we hebben een vakantie geboekt naar het altijd zonnige Rockanje.

Klinkt exotisch, maar ligt gewoon in het puntje van Zuid-Holland. Heerlijk 12 dagen en 11 nachten met z’n viertjes in een chalet op een overzichtelijk veldje. Oh ik ben er zo aan toe! Alleen….hoe doen we dat nou met zussie?

Ik zie mezelf al de hele godganselijke dag achter haar aan rennen omdat ze een veldje verder op verkenning wil. Gewoon omdat het wel kan maar niet mag. Ik gun het mijn kinderen zo, deze vakantie. Maar ik gun ze ook een gezellige moeder. En ik gun mezelf ook een ontspannen vakantie met een wijntje en een boekje op onze veranda.

Dus ik zit er zwaar over te denken om zo’n tuigje te kopen. Pin in de grond, 2 meter touw eraan en dan heeft zussie ruim 10 vierkante meter om te spelen. En dan kan ik, met een schuin oog op haar natuurlijk, een middag fijn van mijn vakantie genieten. Welverdiend toch?

Nieuwe trend?

Ik ben in tweestrijd. Want mensen gaan hier vast iets van vinden, net zoals mijn kinderloze ik daar vroeger wat van vond. Maar aan de andere kant: wie weet start ik wel een nieuwe campingtrend daar in Rockanje. Dan horen we de eerste dagen alleen maar: “oeoeh en aaaah wat zielig” van voorbijgangers. Maar misschien breng ik dag 4 wel een moeder op een idee als ze voor de 39e keer achter haar kind aan moet rennen. Misschien legt zij haar dreumes ook wel aan de lijn op dag 5, en is het op dag 12 als wij vertrekken wel de normaalste zaak van de wereld om je dreumes in een tuigje voor je chalet te laten spelen.

Zeg eens heel eerlijk: is het écht heel erg om je kind aan te lijnen voor hun eigen veiligheid en je eigen rust, of is het zo erg omdat men daar wat van vindt? Ik denk dat ik mijn eigen plan maar trek. Als je geluk hebt waait die trend deze zomer ook over naar jouw camping! Ik zeg fijne vakantie.