Ik laat weer even wat van me horen in deze week die ik eigenlijk liever wil overslaan. Morgen is het weer zo ver, we gaan weer met lood in onze schoenen naar het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam. Onze zesjarige staat op de lijst voor een bronchoscopie waarvoor hij onder narcose moet worden gebracht zodat de KNO arts met een piepklein cameraatje zijn luchtpijp kan bekijken. Om hopelijk vervolgens te zien dat er geen nieuw littekenweefsel bij is gekomen en dat de vernauwing in zijn luchtpijp heel, heel langzaam minder wordt.

Dromen

Ik droom over de dag dat dit onderzoek niet meer nodig zal zijn. Dat de apparatuur in het ziekenhuis zo geavanceerd is, dat er geen nare narcose nodig is om mijn zoon van binnen te bekijken. Want hij vindt het verschrikkelijk, en elke keer lijkt het erger te worden. De vorige keer dat hij naar de slaapdokter moest (dat klinkt iets vriendelijker dan anesthesist of o.k) schreef ik al over hoe mijn moederhart telkens in 1000 stukjes breekt als ik hem moet overdragen aan de witten jassen, dat lees je hier. >klik<

Ik droom over de dag dat de behandeling voor kinderen met een vernauwde en slappe luchtweg verbeterd is zodat deze kinderen niet aan de zijlijn hoeven te staan, maar gewoon mee kunnen doen met leeftijdsgenootjes zonder dat elke ademteug hen moeite kost.

Sporten voor Sophia

Vandaar dat ik ook niet kon weigeren toen mij gevraagd werd om mee te doen met sporten voor Sophia. Drie uur fietsen om zo veel mogelijk geld op te halen dat wordt ingezet voor onderzoek en behandeling van kinderen met een vernauwde en slappe luchtweg. Ik schreef er al eerder over op mijn blog (>klik<) en WAUW wat veel reacties heb ik daar op gekregen, werkelijk fantastisch! De donaties stroomden binnen en veel mensen hebben mijn blog gedeeld, waarvoor honderd keer dank! Maarrrrrr…ik ben er nog lang niet! Ik heb een streefbedrag van €2000,- opgegeven en ik ben net over de helft. Ik sluit dit verhaal hetzelfde af als mijn vorige blogpost over Sporten voor Sophia, dus als je mij wilt helpen, lees dan even door>>>

Jij kunt mij helpen!

• Je voelt mijn vraag misschien al aankomen; zou jij mij willen sponsoren? Jij, die dit leest? Jij die altijd zo met ons mee leeft op mijn blog? Of jij, die weet hoe het is om een kindje te hebben met luchtweg- of andere gezondheidsproblemen? Of als dit bericht toevallig langs komt op jouw tijdlijn en je wel wat geld kunt missen? We zijn dankbaar voor elke euro!
• Waar ik ook heel blij mee zou zijn is het delen van dit bericht. Via Facebook, twitter, whats app, tijdens een etentje met vrienden, op de sportschool, of tijdens een schoolplein gesprek.
• Collega bloggers roep ik op om een blogpost te wijden aan dit onderwerp en onderstaande link te delen. Deze post zal ik dan weer delen op mijn Facebook pagina of vermelden op mijn blog. Laat wel even een berichtje achter of tag mij zodat ik weet dat je er over hebt geschreven. Dit kan ook op instagram: heleen_nzam

Door op bovenstaand logo te klikken (Link is inmiddels verlopen!) kom je op mijn persoonlijke actiepagina met mijn verhaal en wat persoonlijke foto’s. Als je op doneren klikt, kun je kiezen welk bedrag je kunt missen. Laat je niet afschrikken door het bedrag van €15,- dat je als eerste kunt selecteren. Je mag ook zelf een lager bedrag invullen en elke euro is er één! Ikzelf, Juliën en vele andere kindjes waarvoor niks vanzelfsprekend is zullen je enorm dankbaar zijn.